La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Cagliaritano

La profezia di Giona volgarizzata in dialetto sardo Cagliaritano dall' Avv. Federigo Abis.  (1861) 
by Federigo Abis

[ 1 ]

LA PROFEZIA DI GIONA


VOLGARIZZATA IN


DIALETTO SARDO CAGLIARITANO


DALL'


AVV. FEDERIGO ABIS.





LONDRA. 1861.

[ 3 ]



SA PROFEZIA DE GIONAS.


CAP. I.


E SU fueddu de su Signori s'est fattu intendiri a Gionas fillu de Amati, narendi:
2 Pesa, e bai a Ninive çittadi manna, e predica innì: poita sa malizia sua est alzada in facci a mei.
3 E si fiat moviu Gionas, po si ndi fuiri a Tarsis de s'aspettu de su Signori, e fiat calau a Gioppe, e hiat incontrau unu bastimentu, ch'andàt a Tarsis: e hiat donau su nolu suu, [ 4 ]e fiat calau in su bastimentu po si nd' andai cun issus a Tarsis de s' aspettu de su Signori.
4 Su Signori però hiat mandau unu grandu bentu in mari: e si fiat fatta una grandu tempestadi in mari, e su bastimentu perigulàt de si sfracassai.
5 E timiant is marineris, e zerrianta is ominis a su Deus insoru: e hianta ghettau is mercanzias, chi fiant in su bastimentu, a mari, a talis chi s' allebiessit de issas, e Gionas si nci fiat calau a s' internu de su bastimentu, e dormiat a sonnu grai.
6 E s' accostat a issu su patronu, e ddi narat: E poita tui ti lassas opprimiri de su sonnu? pesa, e invoca su Deus tuu, si po fortuna s' arregordit Deus de nosu, e no morgiaus.
7 E naràt unu cumpangiu a s' aturu: Bessei [ 5 ], e tireus a sorti, e scipiaus, poita cust'istrossa nos acontessit. E hianta tirau a sorti: e fiat arruta sa sorti asuba de Gionas.
8 E hianta nau a issu: Naranosì, po cali motivu siat arruta a nosaterus cust' istrossa: cali est s' arti tua? de cali paisu ses, e aundi andas? o puru de cali populu ses tui?
9 E narat a issus: Deu seu Ebreu, e deu timu su Signori Deus de su celu, ch' hat fattu su mari, e sa terra.
10 E is marineris hianta tentu unu grandu timori, e hianta nau a issu: Poita has fattu custu? (poita is ominis conosciant, chi fuiat de sa presenzia de su Signori, poita si ddus hiat manifestau.)
11 E hianta nau a issu: Ita depeus fai a tui, e su mari s' hat assussegai cun nosu? poita su mari cresciat, e s' avolotàt.
[ 6 ]12 E narat a issus: Pigaimì, e ghettaimì a mari, e s'hat assussegai su mari cun bosaterus: poita deu sciu, chi po causa mia custa tempesta manna est bennia asuba de bosaterus.
13 E is marineris arremanta po torrai a terra, e no podiant: poita su mari cresciat, e s' avolotàt asuba de issus.
14 E hianta zerriau a su Signori, e naranta: Signori, po caridadi, no morgiaus po s' anima de cust' omini, e no dongas asuba nosta su sanguni de un' innoçenti: poita tui, Signori, coment' has boffiu, has fattu.
15 E afferrant a Gionas, e ddu ghettant a mari: e si fiat placau su mari de su furori suu.

16 E is ominis hianta timiu su Signori cun grandu paura, e hiant offertu sacrifizius a su Signori, e fattu votus.
[ 7 ]


CAP. II.


E HIAT preparau su Signori unu grandu pisci po ch' ingurtessit a Gionas: e fiat Gionas in brenti de su pisci tres dìs, e tres nottis.
2 E pregàt Gionas a su Signori Deus suu de brenti de su pisci.
3 E naràt: Hapu zerriau de sa tribulazioni mia a su Signori, e m' hat ascurtau: de brenti de s' inferru hapu zerriau, e has ascurtau sa boxi mia.
[ 8 ]4 E mi nci has ghettau in su profundu, in su coru de su mari, e s' arriu m' hat ingiriau: totu is profundoris tuus, e is undas tuas sunt arrutas asuba de mei.
5 E deu naramu: Seu repudiau de sa presenzia de is ogus tuus: ma atera borta hap' a biri su templu santu tuu.
6 Is aquas m'hant ingiriau finzas a s'anima: s' abissu m' hat inserrau, su mari hat cobertu sa conca mia.
7 Seu calau in is basciuras de is montis: is punteddus de sa terra m' hant inserrau in eternu: e has a sullevai de sa corruzioni sa vida mia, Signori Deus miu.
8 Mentras s' anima mia fiat in angustias, mi seu arregordau de su Signori: po chi andit a tui s' orazioni mia, a su templu santu tuu.
[ 9 ]9 Cuddus, chi custodiant is vanidadis de badas, abbandònanta sa misericordia sua.
10 Deu però cun boxi de alabanza hap' a sacrificai a tui: totu is cosas, ch' hapu fattu votu hap' a donai po sa saludi a su Signori.

11 E su Signori hiat cumandau a su pisci: e nd' hiat vomitau a Gionas in terra.
[ 10 ]


CAP. III.


E SU fueddu de su Signori s' est fattu intendiri un' atera borta a Gionas, narendi:
2 Pesa, e bai a Ninive çittadi manna: e predica innì totu cuddu, chi deu nau a tui.
3 E si fiat moviu Gionas, e fiat andau a Ninive segundu su fueddu de su Signori: e Ninive fiat una çittadi manna de tres dìs de camminu.
4 E Gionas fiat cumenzau a intrai in çittadi ind' una dì de camminu: e hiat zerriau, e hiat [ 11 ]nau: Ancora quaranta dìs, e Ninive hat essiri destruia.
5 E is ominis Ninivitas creiant in Deus: e predicanta su digiunu, e si fianta bestius de saccus de su prus mannu finzas a su prus piticu.
6 E custu fattu fiat arribau a origas de su rei de Ninive: e si ndi fiat pesau de su tronu suu: e nci hiat fuliau su bestiri suu, e si fiat bestiu de saccu, e si fiat cobertu de cinixu.
7 E hiat zerriau, e nau in Ninive po bucca de su rei e de is prinçipis suus, narendi: Is ominis, e is animalis, is bois, e is brebeis no tastinti nudda, no pasciant, e no biant aqua.
8 E is ominis, e is bestias si cobergianta de saccus, e zerrint a su Signori cun forza, si cunvertat dognunu de su camminu malu suu, e de s' iniqûidadi, ch' est in is manus insoru.
[ 12 ]9 Chini scit, si Deus s'hat a furriai, e nos hat a perdonai: e s'hat a stesiai de su furori de sa collera sua, e no heus a morri?

10 E hiat bistu Deus is operas insoru, e comenti si fianta cunvertius de su camminu malu insoru: e Deus s'est appenau asuba de su mali, ch' hiat fueddau de fai a issus, e no dd' hiat fattu.
[ 13 ]


CAP. IV.


E GIONAS si fiat affliggiu cun grand' afflizioni, e si fiat inqûietau:
2 E hiat pregau a su Signori, e hiat nau: Ti pregu, o Signori, forsis no est custa sa paraula mia, candu deu femu in logu miu? Po sa cali cosa mi seu antiçipau a mi nci fuiri a Tarsis. Poita sciu, chi tui ses Deus clementi e misericordiosu, pazienti e de meda piedadi, e perdonas a sa malizia.
3 E immoi, Signori, pigandi, ti pregu, s' anima mia: poita po mei est mellus sa morti, chi no sa vida.
[ 14 ]4 E narat su Signori: Creis forsis tui, chi fazzas beni a t' inqûietai?
5 E Gionas si ndi fiat bessiu de sa çittadi, e si fiat sezziu contra s' orienti de sa çittadi: e s' hiat fattu unu barracca, e si nci fiat sezziu asuta s' umbra sua, finzas ch' hessit bistu ita acontessiat in sa çittadi.
6 E Deus su Signori hiat preparau una matta d' edera, e s' alzàt asuba sa conca de Gionas, de manera chi s' umbra fiat asuba de sa conca sua, e ddi fiat arreparu (poita fiat allacanau). E Gionas si fiat allirgau de s' edera cun grandu prexu.
7 E hiat preparau Deus unu bremi a su spuntadroxu de su mangianu infattu: e hiat puntu s' edera, e si fiat siccada.
8 I essendi nasciu su soli, hiat cumandau su Signori a unu bentu callenti, ch' abbruxàt: e [ 15 ]su soli battiat asuba sa conca de Gionas, e dd' affannàt: e dimandàt a s' anima sua, chi morgessit, e hiat nau: Mellus est po mei morri, che biviri.
9 E su Signori hiat nau a Gionas: Creis tui forsis, chi fazzas beni a t' inqûietai po s' edera? E narat: Beni deu m' inqûietu finzas a sa morti.
10 E hiat nau su Signori: Tui ti qûescias po s' edera, po sa cali no has traballau, nè has fattu, chi creschessit; sa cali est nascia ind' una notti, e ind' una notti est morta.
11 E deu no hap'a perdonai a sa çittadi manna de Ninive, in sa cali ci sunti prus de centu binti mill' ominis, chi no scint ita passit de malu tra sa deretta e sa manca, e medas animalis?