La trota  (1912)  by Hugo de Rossi
ladin Brach
grafia moderna

La trota

Chel faure Janantone de Fojin ciapaa semper la trota. Na sera, che ence l'aea ciapada e che l'é stat bon de parlar inant che la se n vae, l'à dit:

"Te dae sù, che doman inantmesdì tu vegne per lopa."

Indoman ntorn le diesc l'era te fojina, che l fajea aguc, l veit vegnir ite na veia da Moncion, che disc:

"Bon dì, Janantone! Te volesse prear, che tu me dae mìngol de lopa."

"Che faste po de lopa?" la l'à domanada. E la veia ge à responet:

"E tan gran mal ai dents che me la mete po su per l mus."

Dapò l disc Janantone: "Ei, ei, te n dae ben, mìngol, ma no vegnir po più a me trotar."

La trota l'é na stria e la passa ite per l busc de la chiaf. Se le parsone che dorm no le é ben segnade, chista stria ge sauta ados. Se i dorm sun costei, no la ge pel apede, ma se i dorm n schena, dapò la ge sauta ados e no i é piu bogn de se mever, e no ge vegn l fià. Se apena che i é bogn de parlar i é bogn da dir inant che la se n vae:

"Te comane da vegnir per... (valch), dapò la cogn vegnir. Se cogn dir, che la vegne per na roba che no se à o che no à duc