Lanquan vei fuelh’ e flor e fruch

by Arnaut Daniel

Lanquan vei fuelh’ e flor e fruch
Parer dels albres el ramèl
E aug lo chant que faun e’l bruch
Ranas al riu, el bòsc ausèl,
Doncs mi fuelh’ e’m florís e’m fruch’ Amors
El còr tant gent que la nueit me reissida
Quand autra gent dòrm e paus’ e sojorna.

Ar sai ieu qu’Amors m’a conduch
El sieu plus segurant castèl
Dont non dei rendas ni traüch,
Ans me n’a fait don e capdèl ;
Non ai poder que’m vir alhors
Qu’ensenhamens e fiseutatz plevida
Jai per estar, qu’a bon prètz s’i atorna.

Amors, de vos ai fait estuch
Lonjament verai e fisèl,
Qu’anc non fis ganda ni esduch
D’amar, ans m’èra bon e bèl ;
E vos, faitz me’n dels grans afans socors !
Mercés d’aitant que’l mielhs aja deslida
Dont part solelhs duesc’ al jorn ques ajorna.

D’engan mi tuelh e d’enueg fug
Per l’amor ab que m’atropèl,
Dont ai un tal ver dich aduch
Ren non sai que mentirs s’espèl ;
Ueimais prétz ieu ben pauc lausenjadors
Per çò qu’ieu vuelh e’m vòl cilh qu’ai cobida,
Et ieu soi cel que’ls sius dichs non trastorna.

Si l’ausès dir, ben sabron tuch
Que Jòis monta’l còr el cèl
Car de pòrt mi creis e desduch
La bèla que d’amor apèl ;
Mon bon esper mi dobla sa valors
Car qui mais val mais dobta far falhida
Et ilh non es de ren trsita ni morna.

D’aquest’ amor son luenh forsduch
Domnejador fenhent, fradèl,
Pero si’s n’an maint prètz destruch
Tal que’s van cuende et isnèl :
Et ieu que soi dels leials amadors
Estau jausen, qu’Amors e Jòis me guida
Lo còr en jòi, que alhors no’s trastorna.

Vai-te’n, chançon, a la bèla de cors
E digas-li qu’Arnautz met en oblida
Tot’ autr’ amor per lieis vas cui s’adorna.