Le medemo â le viz de bëire n pü' tröp
Le medemo â le viz de bëire n pü' tröp
Le medemo â le viz de bëire n pü' tröp, mascima spo ch' ël ê gnü vedl. Süa fomena le rejiava gonot dè de chëst, e dijova, che sc' ël continuâ a fà chëst mistier, n' avrai tost plü nia inte ćiasa, e messarà jì col carnì. Mo tüt chëst ne joava nia. Infin a tant ch' ël â de sü grosc, se mangiavel ia chi a l' osteria, e spo che chisc fova finis, metòvel man d' i n tó inće a la fomena.
Na ota, che chësta fomena s' â vadagné ćize pü' de grosc con jì a sejorè, ne savôla mefo olà i ascogne, acioche l' om n' i robass. A la fin i tómel ite d' i mëte inte süa cassa e de mëte na crusc benedida lassura. Ëla s' en ê apëna fora de ćiasa, che l' om scomenciava a chirì inte la cassa. Ël ciafa dunca i grosc con la crusc lassura. Desëin, se pënsel, vói pa odëi, ći che chësta crusc pò, e mët man a se tó i grosc. De tant ch' ël s' i tolô, dijòvel: "Pàrete crusc, pàrete crusc!", mo la crusc ne se parava, e insciö se tòlel i grosc e s' en và a l' osteria. Canche la fomena gnê, e ne ciafava plü sü grosc, pitàvela e le slomenava. Mo ël dij: "Vè, mia fomena! I à bëin dagnora dit: pàrete crusc, pàrete crusc!, mo la crusc ne s' à mefo parè ëla, dunca m' i ài tut iö."
Sön chëst và la fomena a l' acusé pro le Vicare. Le Vicare le fej comparì dant a se e, té mo, i dà na dërta romonada.
Canch' ël à finì, dij le boadù: "Odé, nobl Signur Vicare, iö sun vedl e n püch de valch mëssi bëire." - "Sce", dij le Vicare, "un tal che vos dess bëire con les alćes ël." - "O nobl Signur Vicare", respogn le vedl, "sce mia fomena n' orova un che bevess con les alćes, sce dòvela tó n alcun."