Madalena la piciadëura
Madalena la piciadëura
N fariseo, che ova inuem Scimon, ova n di nvià Gejù a marënda. Gejù ie jit y s' à sentà pra mëisa. Te chël paesc fovel n' ëila, che dajova scandul cun si stleta vita. Ntant che Gejù fova pra mëisa, capita chësta ëila te cësa de Scimon pentida de si picëi cun la ntenzion, de damandé da Gejù perdonn. Ma ëila no se nfidova jì sot ai uedli de Gejù, y per chësc stajova ëila dovia drë aricëul bradlan, che la gotes tumova sui piesc a Gejù. Ëila po suiova ju la gotes cun si ciavëi, y unjova i piesc de Gejù cun n unguent che custova na soma. L fariseo y autri cialova pro, y se n fajova marueia, che Gejù se lascia tuché da na publica piciadëura. Gejù, che cunesciova si pensieres, dij: Scimon, é zeche da te dì! Y l Fariseo respuend: Maester, rujenëde ! Y Gejù cuntinua: Doi fova a n seniëur debit; un ova da i dé cincanta, l auter cincënt munëides. Ma no un, no l auter ova l muet de l paië, y perciò l à ëi prià, ch' ël ulëssa i duné la soma. L seniëur se menan picià d' ëi, i à ël dunà dut. Dime: Co un de chisc ova l seniëur plu gën? Y Scimon respuend: Chël, a chël ch' ël à dunà la majera soma. Tu es giudicà benon, dij Gejù. Ma cëla: Canche ie son unì te ti cësa, no m' es nepur dat ega, a me lavé la mans, ne uele, a m' onjer l cë; y chëst' ëila m' à lavà i piesc cun si legrimes, y m' à ont cun n unguent scialdi cër. Perciò t' assegure, che i vën perdunà truep, percie che l' à amà ënghe truep. Po à ël dit a Madalena: Va, che ti picëi ie perdunëi, y ti fede t' à fat salva!