N ater perdicadù contava na ota inte la perdica
N ater perdicadù contava na ota inte la perdica
N ater perdicadù contava na ota inte la perdica, coche le Signur Idie amâ Adamo e Eva, prüma che ëi cometess le pićé, e dijô inultima: "Söla sëra de chël dé desgrazié, in chël che Adamo e süa püra fomena â fat chël bur' pićé con mangé chi poms che ël i â proibì, vëgnel Domenedie a ciafè Adamo e Eva per se devertì con ëi sco ël fajô dant ia, porćì ch' ël i orova bun sco n pere a sü prosc mütuns. Ël vëgn dunca inte chël bel urt, ćiara incërch e n' i vëiga nia, sco les atres otes ch' ëi scrićiâ adincuntra. De chëst s' en fajô Idie mervöia e chërda: Adamo!, Adamo! olà este mo - Iö sun chilò, respogn Adamo.
- - D.
Po ći feste pa?
- - A.
Nia ne feji.
- - D.
Po sce vì ca, vì ca da me.
- - A.
Oh, sce iö ne m' infide.
- - D.
Po co pa no?
- - A.
Eh, sce iö me dode!
- - D.
Dodè te dodeste, co pa che te te dodes? - A. Porćì che iö sun desnü.
external:- D. Desnü este? Che t' à pa dit che t' es desnü? - A. Iö me vëighe bëin instës.
- - D.
Insciö! Aste forsce mangé de chi poms, che iö t' â proibì?
- - A.
Signur scé!
- - D.
O toco de maladët!!"