Novella IX della Giornata I del Decamerone (Lumbaart)/23
| ←22 | I parlari italiani (1875) by 23-Dialet leventines |
24→ |
| Giovanni Papanti I parlari italiani in Certaldo |
Una nuvela del Bucasc edit
Dialet de Faid edit
A disi dunca che nii temp du prim prim re de Cipru, dopu che Gufree u j'ha cunquistoo la Tera Santa, l'è suceduu che una dama de Guascogna l'è näcia in pelegrinagg al Sepolcro e quand l'è nicia indree, ruväda in Cipru, la j'ha incuntroo quäi baloss ch'i l'han maltratäda. Sicome la pudeva mia dàss päs de 'stu tort, l'ha pensoo da nä a lamentàss dal re. Ma queidun i j'han dicc che la butava via la sò fadia, parchè lui l'era de vida inscì rilassäda e inscì poch de begn, che mia dumà u lassava passä chii di autri, ma tanti ch'i j'han fasevan a lui, u 'j supurtava tantu da gnuch, che l'era fign 'na vergogna; e intant quii che a i evan quäi cruzzi i se sfugavan col fäjen a più pudé. Quand la j'ha sentid inscì chela femna, disperäda da mia pudé vendicàss, tant par rebecàss un poo, l'ha fissoo de pizziä quel re; l'è näcia là pieisgend inanz a lui e la j'ha dicc: "Ul mé cjär scior, mì a vegni mia inanz a tì parchè ch'a speci vendeta du dispressi ch'i m'han fäcc a mì, ma in päga 't preghi da dìm com'è che ti feet a soportä quii ch'i 't fa a tì, che inscì impäri da tì a soportä u mé, che 'l sa 'l Signor, se mì 'l pudess fä, ta 'l daress intera, da sgià ch'a ti seet un bon purtadoo".
Ul re, ch'l'è sempra stäcc una lumäia, comè ch'u 's dassonass alora, u j'ha cuminzoo a vendicä la balussäda ch'i han fäcc a chela femna e l'è diventoo dopu d'alora un gran persecutor de tut quii che fasevan queicoss contra lui.
Giovanni Papanti, Parlari italiani in Certaldo, 1875, pag. 627
Dialet de Sgiurnii edit
In dü temp dü prim re 'd Cipru, dopu cu Gofredu 'd Boglion l'ha fäcc la cunquista dla Tera Sänta, üna femna l'è näcia par devuzion a Gerusalem par visitä u Sepolcru dü Signor. Quand l'è turnäda indree, l'è passäda da Cipru, indova l'è stäcia insültäda e disunuräda da quai birboi. L'è bee näcia dal giüdas, lei, ma l'ha ebiüü mia d'evasion: alora cuss l'ha fäcc? L'ha pensou 'd nä a lümantäss cünt u re, propi cün lüi. U j'é bee stäcc quii cu ghi han dicc cu la saress näcia par nota, parché u re l'era un poutron, gnänca un bris temu, un pòuru ner, infin, cu l'era gnänca bon a castiä quii ch'u insultauan a lüi, fign u punt cu 'n pudeva purtä. Iscì avisäda, la femna la cumenzava a perd la sparänza 'd pudei vendicäss dü dispressi ch'ugh i avevan fäcc. Tut a un bot, l'ha pensou 'd nä lei stessa dü re par däj, umen, una bona sgurlia. L'è näcia e u j'ha dicc coi gutoi ai ögg: "Incöi mì sem nicia chiö mia in la sparänza 'd vess vendicäda di maltratament cu mi han fäcc i vöss oman; sem nicia par pregäu d'insegnäm cum l'è cu fed vüi a purtä, senza mäi lamentäu, tücc i insült cu 'v fän sempra: nota 'd pionda, fazil cu possi fä autretant änca mì, 'dree u vöss esempi".
U re, cu fign a chel dì u s'era stäcc vidéi poutron, senza sängh, u s'è cumè dassonou a quisti parol; l'ha cumenzou dal castiä quii cu i avevan fäcc i dispressi a la femna, e dapous l'è sempra stäcc parou a fäss respetä e fä respetä i autri.
ibidem, pag. 628