Novella IX della Giornata I del Decamerone (Lumbaart)/88
'Na noèla del Boccaccio
editAl dì d'incoeu Avenon l'è ona frazion del comun de Pertega Bassa, in de la Val Sabbia.
Dìze dóca che ne tép del pròm rè de Cìpri, dòpo che Gotifré de Bugliù l'ìa conquistà Tèra Sànta, l'è vignìt fò che öna sciùra de Guascógna l'è nà a pelegrinà al Sepólcro. Dòpo che l'è turnà a Cìpri, da vargü borlandòcc de òmegn l'è stà maltratà. Éla, sènsa negüne consolasiù, la 's dulìa; e la pensàf de nà dal rè; ma vargü i g'ha dét che la fa la faìga endàren, perchè l'éra tant sènsa spìret che, ólter no èser bù de vendicà i detòrcc di óter, el sofrìa da bislàch i fat a él, sichè quèi che gh'aìa quàlch magù, i se sfogàa cóntra de él. Quand 'sta fómla l'ha sintìt 'sto laùr, desperà de vendicàs, per sentìs om pó solevà del sò mal la pensàf de vulì mortificà la mizéria del rè. La gh'è nà avànti e la ghe dit: "Car el mè sciòr, mé no vègn mìa da él perchè 'l me vendicàs di ensülcc che i m'ha facc; ma per saì cóme 'l fa él a sofrì quèi che i ghe fa, che pòse 'mparà da él a soportài. El sa 'l Signùr come gh'éi dunarès volontèra, da che l'è isè bù de soportài!".
Ol rè, che fìna alùra l'éra stà tardìf e pégher, compàgn che 'l se disciàs fò dal sòn, l'ha scomensàf a vendicà de razù l'ingiüria fàta a 'sta fómla, e dòpo el s'è mit a perseguità de cör quèi che fàa dizonùr a la sò curùna.
Giovanni Papanti, Parlari Italiani in Certaldo, 1875, pag. 142
Bagolin el se troeuva in de la Val del Caffer (ona lateral de la Val Sabbia), al confin cont el Trentin.
Déch tóca che 'ndài tép dal pröm rè de Sìpri, dòpo che Gofrét de Bugliù l'àa ciapàda Tèra Sànta, süsedé che 'na nòbela de Guascógna la né pelegrìna al Sepólcher, e de liò egnéndo, reàda 'n Sìpri, da quàlcie balòs de òm la reseé dle bröte asiù. De la quàl còza, sènsa consolasiù crösàndose, la pansé de reolgìs al rè; ma 'l ghe egné dét da argiü ca l'éra fadìga tràda ìa, perchè a l'éra sé dèbol e sé bascòt che no mìa s'afróncc dèi àtre con östìsia l'endecàs, ma 'l ne toleràa abòt pròpe da coió de quì facc a èl, tat che quì che gh'ìa qualcie rògne a i le sfogàa col fàch dei detòrcc o di ensülcc. Santìda quèla còza liò la fómla, desparàda de endecàs, per véch quàlcie consolasiù del sò dolùr la 's fisè de olì mordì la meschenetà de quèl rè; e, nàdasan pianzèndo denàcc a èl la 'gh déde: "Vö, siór, mé no égn mìa da ö per endèta che 'm spète del detòrt che m'é stà fat, ma 'nvéze de quèla, ev prégo che m'ensegnàf comparté fé a sofrì quì che mé sènte ca i ve fa, asiochè, emparàndo da ö, mé pòse con pasiènsa soportà 'l mè. Ché 'l le sa 'l Segnùr, se 'l podès fà, de töt ciör v' donarès, dal momènt che gh'ì sé bùne spàle".
El rè, che fina aliùra l'éra stà mezariù e pégar, comià s'al se fós desadà, ha scomansà dal tòrt fat a quèla fómla, ca 'l vandeché seeramènt, al persagueté con töt regùr tócc quì che d'aliùra inàcc fàa argót cùtra l'onùr de la sva corùna.
ibidem, pagg. 142-143
Dialèt de Brèsa
edit
Dìze dóca che ai tép del prim rè de Cìpri, dòpo che Gofrét de Bugliù l'ha ìt ciapàt la Tèra Sànta, l'è sücedìt che öna zentildóna de Guascógna l'andè pelegrìna al Sepólcro, e de là endèl tornà, quàndo la riè a Cìpri l'è stàda maltratàda de quàch birbànti. E lé la se 'n dolìa sènsa consolasiù; la pensè de 'ndà a fàn istànsa al rè; ma ergü i g'ha dit che sa perderès el fiàt, perchè l'ìra isé schif e isé póch de bé che gné 'l vendicàa le ingiürie di àlter, ma ànsi el toleràa con gran debolèsa quèle sènsa fì ch'i ga fàa a lü, cóze che quèi che i gh'ìa de le ràbie i ia sfogàa a fàga di despècc. Quàndo la fómna l'ha sintìt 'sto laùr, disperàda de vendicàs, per consulàs del sò mal l'ha pensàt de pià la mizéria de 'sto rè; e l'è 'ndàda de lü a piànzer e a dì: "El mè siòr, mé no vègne de té per ìga vendèta de l'insolènsa che i m'ha fat, ma per ìga sodisfasiù, ta préghe a ensegnàm cóme ta fé a tolerà quèle che i ta fa a té, perchè, a 'mparà da té, a mé pòse tolerà con pasiènsa la mia, perchè 'l la sa 'l Signùr che se mé 'l podès fà, te la donerès, perchè ta sé ön fachì isé brào".
El rè, che fìna alùra l'ìra stat pégher e tàrde, cóme se 'l se fös desedàt, l'ha scomensàt a vendicà 'l mal de 'sta fómna, e l'ha podìt fàl sènsa fadìga, e pò l'è deentàt persecüdùr di piö sevéri de töcc che i fès ergóta cóntra l'unùr de la sò corùna.
ibidem, pag. 144
Mé dich dóca che al tèmp del prim rè de Sìpro, dòpo che Gofrédo de Buglióne l'ha ciapàt la Tèra Sànta, è sücès che öna sciùra de Gascógna isè pelegrinàt l'è nàda al Sepólcro, e nel tornà endré, riàda a Sìpro, l'è stàda maltratàda da dièrs balòs. E, per el dispiazér che la g'ha ìt, l'ha pensàt de lamentàs dal rè; ma ergü i g'ha dit che la fàa la fadìga endàren, perchè 'l rè l'éra tat timorùs e tat da póch che no se podìa sperà che 'l castighès i tórcc dèi àlter, se con ergógna el sorbìa i tórcc che isè despès i ga fàa a lü; e per quèst töcc quèi che gh'ìa con lü quàch brüzùr, no i lasàa de sodisfàs sènsa fàga le piö bröte asiù. Sentìt isè la fómna, e ést che no la podìa endicàs, per soleàs dal dispèt, la s'è risolvìda de pià la mizéria del rè. E isè, pianzìt l'è nàda dignàns a lü e la g'ha dit: "Sciór, mé no ègne da té perchè spére d'éser endicàda de l'afrónt che i m'ha fat, ma per pregàt d'ensegnàm envésce cóme te fé a soportà quèi che sènte che i te fa a té, e al tò ezèmpe a emparà a béer zó el mè, che se podès, el la sa el Signùr, de bóna òia te 'n farès ön regàl, tant che te sarès brào de sorbìtel".
El rè, che fina alùra l'éra stat ön minciù, cóme se 'l se füs desedàt, l'ha scomensàt a castigà sènsa remisiù l'oféza che i gh'ìa fat a 'sta fómna, e per l'aègner l'ha castigàt a bòt töcc quèi che gh'aès ofés l'onùr de la sò corùna.
ibidem, pag. 146
Dìze dóca che nèi tèmp del prim rè de Cìpri, dòpo la conquìsta fàta de la Tèra Sànta da Gottifrè di Buglione, è sücès che 'na gran dàma de Guascógna l'è andàda en pelegrinàgio al Sepólcro e turnàndo 'ndré, rivàda en Cìpri, da dèi gran berechì l'è stàda 'nsültàda en módo vilà; de 'sta ròba lé, lamentàndose sènsa nesöna consulasiù, l'ha pensàt de andà a reclamà dal rè. Ma gh'è stat dit da qualchedü che se bötoràs vìa la fadìga, perchè gl'ìra de vìta isè mischìna e de sè póch, che non soltànt el no vendicàva con giüstìsia le insolènse dèi àlter, ànsi con viltà de biazimàs el soportàva quèle che gh'éra fàte a lü; entant che ognü che gh'ìa quàlche crüsio, el lo sfogàva col fàch insolènsa e vergógna. La fómna, sentèndo 'ste ròbe, desperàda de vendicàs, per quàlche consolasiù de la sò nòia l'ha stabilìt de volì schernì la mizérgia de 'sto rè; e, andàda pianzèndo davànti a lü, l'ha dit: "El mè siòr, mé no vègne a la tò prezènsa perchè spète vendèta de l'insolènsa che m'è stàda fàda, ma a sodisfasiù de quèla, te préghe che te m'ensègne cóme te patìset quèle che mé sènte che i te fa perchè, emparàndo da té, mé pòse portà con pasciènsa la mia; che, 'l la sa 'l Signùr, se 'l podès fà, volentéra te dunerès, perchè te ne sé cozé bù portadùr".
El rè, enfìna alùra stat tard e pégher, cóme se 'l se descès dal sòn, scomensàndo da l'insolènsa fàta a quèsta fómna, che con ràbia l'ha vindicàt, l'è deventàt gran persecütùr de töcc quèi che, cóntra l'unùr de la sò corùna, quàlche ròba ei fès d'alùra en avànti.
ibidem, pagg. 146-147
Dialèt de Trubiöl
edit
Dìze dóca che nèi tép del prim rè de Sìpro, dòpo che Gotifé de Bugliù l'ha quistà la Tèra Sànta, öna nòbela de Guascógna, pelegrinànd, l'è nà al Sànto Sepólcro, de dóe tornànt en Sìpro, quàlch barù i l'ha isé vilanamét maltratà. Che, lamentàndes töta sconsolà, l'ha pensà de nà a ricórer al rè. Ma i g'ha dit quàlch d'ü che l'éra fià bütà vìa, perché l'éra isé fiàch e isé de niènt che, óltre no éser bù de castigà con giüstìsia l'insült fà ai óter, el sgorlìa de bislàch sènsa vergógna tancc e tancc dèi óter vèrs de lü, finchè quèi che gh'ìa di crüsi i se sfogàa con dèi dispréze cóntra 'l rè. Endèl séter 'ste laùr, disperàda de no podì vendicàs, tat per podì ìga öna quàlch consolasiù de la sò nòia, l'ha pensà de spónzer la debolèsa del rè. E, prezentàndes pianzèndo, la g'ha dit: "El mè siòr, mé no vègn mìa ché a domandàch giüstìsia de l'asiù che i m'ha fà, ma per sodisfasiù de quèla el préghe de insegnàm cóme 'l fa töte quèle che gh'ó sintìt che i ghe fa a lü, per imparà la maniéra de soportà con pasiènsa la mia; che 'l sa 'l Signùr cóme la dunarès volentéra a lü, che l'è isé bù de portàsela vìa.
ibidem, pagg. 147-149
Dìze dóca che 'ndi tèmp del prüm rè de Cìpri, dòpo fàda la conquìsta de Tèra Sànta da Gofrédo de Bügliù, gh'è sücés che 'na siùra de Guascògna l'è 'ndàda per diusiù fìna al Sepólcro, e 'ndèl turnà 'ndré, riàda 'n Cìpri, l'è stàda maltratàda da sérte balòs sènsa creànse. E sicóme per 'ste laùr l'éra föra de lé, la g'ha pensàt de 'ndà del rè; ma gh'è stat de quèi che i g'ha dit che la tràa vìa 'l fiàt per negót, perchè lü 'l menàa 'na vìta isè fiàca e isè 'nsülsa per el bé, che 'nvése de vendicà con giüstìsia le oféze dèi àlter, el na soportàa ànse con sò gran dizunùr 'na infinità ch'i ghe fàa a lü stès. Al pünto che töcc quèi che gh'ìa vargóta per i còrni, i se sfogàa col fàga di dispècc e col mancàga de rispèt. Sintìda 'ste ròba, la fómna, pèrsa la sperànsa de pödìs vendicà, la g'ha pensàt, cóme per cunsulàs, de spónzer la viltà de 'ste rè; e, 'ndàda töta pianzolènta deànti a lü, g'ha dit: "El mè siòr, mé no vègne mìga a la tò prezènsa perchè vòe éser vendicàda de la oféza ch'i m'ha fat, ma 'n sodisfasiù de quèsta, te préghe che te me 'nsègnet comè té te sopórtet quèle che g'hó sintìt che i ta fa perchè, 'mparàndo da té, pöde soportà con pasiènsa la mé che, 'l Signùr 'l la sa, te donarès ontéra se pödès, zà che te sé isè brào de supurtàle".
'L rè, che 'nfìna alùra l'éra stat lónch e pégher, comè se 'l se desedès 'n quèl momént da 'n sòn, 'l g'ha scomensàt a vendicà fis la vilanàda che i gh'ìa üzàt a 'ste fómna, e pó l'è deentàt ön bòia d'ön persecütùr de töcc quèi che d'alùra inàns i gh'ès fat argót cóntra l'unùr de la sò curùna.
ibidem, pagg. 149-150
Dìze dóca che al tép del prém rè de Cìpro, dòp che Gofréd e Buiù l'ha ciapàt Terasànta, è sücidìt che una sióra nòbila l'è nàda al Sepólcro en pelegrinàgio, de dóe 'ndèl vègner endrè, riàda a Cìpro, da di balòs l'è stàda maltratàda pròpe da paezà; del qual laùr lé, fàndo i sò lemèncc sènsa consolasiù, la g'ha pensàt de nà a ricórer al rè; ma gh'è stat dit da vargü che la sarès stàda fatìga sbatìda vià, parchè l'éra tat slenàt e bù de póch che 'nvéze de vendicà con giustìsia i tórcc di óter, el na mandàa zó ànse tancc che i ga fàa agh a lü, con una iltà de fà ergógna; e isè töcc quii che gh'ìa quàch brüzùr endèl stòmech, i sa sfugàa col fàga di afróncc a lü. Sentèndo isè la fómna, pèrsa la sperànsa de pudì ès vindicàda, per refàs a la mèi del sò dispiazér, l'ha decìs de pià 'l rè en la sò mizéria; e, nàda aànti de lü pianzènt, la g'ha dit: "Mè siùr, mé no ègne mìga dinàns de té parchè spére che ta ma èndichet de la oféza che i m'ha fat, ma en compènso, te préghe che ta ma insègnet cóme te fét té a supurtà quèle che sènte che i ta fa, en manéra che mé, 'mparàndo de té, pòse supurtà con pasiènsa la mè; che, el Signùr el la sa, se pudès te la darès a té olontéra, tànto che té g'hét le spàle bùne".
El rè, che fina alùra l'éra stat tardìf e pégher, cóme che 'l s'ès de desmisià in chèl momènt, scomensànt da l'asiù fàda a 'sta fómna, che l'ha castigàda a quèl Dìo, l'è deentàt persecutùr rigurùs fis de töcc quèi che fès vergóta cóntra la dignità de la sò curùna.
ibidem, pagg. 264-265