Ol nòst dialèt
L'è pròpe miga ìra che i dialècc
no i sèrve che per fà quach bagolade,
dopo ü disnà che l' fenéss piö i portade
e dòpo ì scolàt lìter a carècc.
L'è 'n dialèt che i s' lamènta i poarècc,
quand i sirca sö 'l pà, fò per i strade;
che s' pènsa al sò paìs, ai sò contrade;
che s' gód e che s' patéss per i sò scècc.
L'è 'n bergamàsch cje s' piàns per ün amìs,
se per sò mala sórt l'è disgrassiàt
e no ve dighe, se l' và 'n Paradìs.
E se gh'è ü berechì, sées biànch o róss,
ol giödésse piö franch e piö salàt
l'è sèmper quèl che sciòpa fò del góss.