Oom Gert vertel en ander gedigte/My nuwe Vaderland

←Op my ou Karoo

Oom Gert vertel en ander gedigte My nuwe Vaderland deur C. Louis Leipoldt

Vrede-aand→

My nuwe Vaderland.

Ek het so lief ons blougroen see,
        Ons witgeskulpte strand:
Was ek geen Blikoor nie, dan was
        Die see my vaderland.

My tuiste-veld is baie mooi,
        In winter baie groen:
Ja, goudgeel blink die doringboom daar,
        As son en wind hom soen.

My eie veld is baie nat
        (Vervloek die tyd!) met bloed—
Daar sing vandag die mense nog
        Van Volk en Heldemoed!

Die see is baie, baie mooi,
        Die see is blou en groen:
Daar 's niks so mooi die wêreld deur,
        As son en wind hom soen.

Die see is vol met trane, vol,
        Tot in sy hart, met bloed—
En tog sing nie die skulpe daar
        Van Volk en Heldemoed!

Ek is 'n Blikoor, want my wieg
        Het op die veld gestaan;
Maar as ek na die branders kyk,
        Loop oor my wang 'n traan.

My land is nie meer myne nie;
        My volk is doodgestry;
My moed is nie meer heldemoed—
        O God, vergewe my!

Ek wil nie, dat ek sterwe sal,
        Geen pyn meer voel of leed;
'k Wil see toe, waar die koel wind waai;
        Die veldson brand so heet.

Ek wil nie meer die mense eer,
        Wat slegter is as vee—
Nie meer die volksgeskiednis lees
        Met al sy leuens mee.

Ek wil vergeet en uithou: ja,
        Ek kan nog jare ly,
Solank die branders tot my sing,
        Die skulpe praat met my.

So lewe ek my lewe deur,
        Neem, wat die lewe gee:
My volk sal nou die visse wees,
        My vaderland die see.