တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် ပဏ္ဍုက်အား ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်းသို့ ရောက်၏။ ထိုရဟန်းအားတွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ထုလ္လစ္စဉ်းအာပတ်သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၆)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် အိပ်ပျော်သော မိန်းမအားအား ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်းသို့ရောက်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သင်သည် သံဃာဒိသိသ်အာပတ် သင့်ပြီဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၇)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် သူသေကောင်မအား ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်းသို့ ရောက်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ထုလ္လစ္စဉ်းအာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၈)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် တိရစ္ဆာန်မအား ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်း သို့ရောက်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၉)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် သစ်သားယဉ်မင်းရုပ်အား ကိုယ်လက်နှီးနှောခြင်းသို့ ရောက်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၀)
၂၈၂။ တစ်ရံရောအခါ များစွာသော မိန်းမတို့သည် ရဟန်းတစ်ပါးကို ဖိညှပ်၍ လက်မောင်းအဆက်ဆက်ဖြင့် ဆောင်ယူကြကုန်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။
ရဟန်း သင်သည် သာယာသလောဟု (မေးတော်မူရာ)
မြတ်စွာဘုရား တပည့်တော် မသာယာပါဟု (လျှောက်ထား၏)။
ရဟန်း မသာယာသော ရဟန်းအား အာပတ် မသင့်ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၁)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် မိန်းမလျှောက်ကူးနေသော တံတားကို တပ်မက်သော စိတ်ရှိ၍လှုပ်၏၊ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သင်သည် သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၂)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် ခရီးရင်ဆိုင်၌ မိန်းမကို မြင်သဖြင့် တပ်မက်သော စိတ်ရှိ၍ပခုံးစွန်းဖြင့် တိုက်လေ၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သင်သည်သံဃာဒိသိသ် အာပတ် သင့်ပြီဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၃)
တစ်ရံရောအခါ ရဟန်းတစ်ပါးသည် မိန်းမတက်နေသော သစ်ပင်ကို တပ်မက်သော စိတ်ရှိ၍ လှုပ်၏။ ထိုရဟန်းအား တွေးတောမှု 'သံသယကုက္ကုစ္စ' ဖြစ်၏။ပ။ ရဟန်း သံဃာဒိသိသ်အာပတ် မသင့်၊ ဒုက္ကဋ်အာပတ် သင့်၏ဟု (မိန့်တော်မူ၏)။ (၁၄)
