de gheit, “réidh le gearradh scata géanna, más gá.”
Bhí gé dhonn ramhar suite ar cheann amháin an tábla agus ar an cheann eile dhe, suite ar pháipéar rufach le gais peirsile, bhí liamhás mór ar baineadh an craiceann de agus ar croitheadh grabhróga aráin air. Bhí rufa néata páipéir um a spanla agus bhí spóla mairtfheola spíosraithe lena thaobh. Idir an dá cheann seo a bhí i gcomórtas lena chéile, bhí fomhiasa leagtha amach i ranganna: dhá shoitheach glóthaí, glóthach dearg agus glóthach buí: mias éadomhain lán de bloic blancmange agus de shubh dearg, mias mhór ghlas ar déanamh duilleoige le cluais ar déanamh gais, a raibh triopaill fíonchaor dearg agus almóinní scilte uirthi, mias tionlacain ar raibh dronuilleog thathagach d’fhigibh Smyrna air, mias custaird go screamh noitmige scríobhtha, scála beag seacláidí agus milseog faoi fhillteoga de dhath óir agus airgid agus cuach inar sheas cúpla gas ard soilire. I lár an tábla sheas, mar a bheadh dís ghardaí chosanta iontu do mhias torthaí a choinnigh pirimid oráistí agus úll Meiriceánach, sheas dhá theisteán téagartha seanfhaiseanta déanta as gloine shnoite. Bhí pórtfhíon i dteisteán amháin díobh agus seiris dhorcha sa teisteán eile. Suite ar an phianó cearnach dúnta bhí maróg ollmhór i soitheach mór buí agus ar fuireachas taobh thiar di bhí trí rang buidéal pórtair agus leanna agus deochanna glasa, a bhí eagraithe ar an phianó de réir dathanna a n-éide – dubh a bhí an dá rang chun tosaigh, le lipéidí donna agus dearga, bán a bhí an rang ar gcúl arbh é an rang ba lú, go saiseanna glasa thar guaille na mbuidéal.
Thóg Gabriel a shuíochán go misniúil ag cheann an
