—Tingali kasabot hi Pedro; ito, amo ito in diri nahadlok! — an ngurutob ni Bruno.
Hi Tarcelo binmuot ngan waray na pagyakan; pinahid han pako han iya bado an balhas dida ha iya agtang.
—Ta, mano,— ngani Bruno, —makadto ako, kun diri ka; kay dayon ini nga lakat hinin regla, an buranting in madaog, ngan diri ta ini angay pagpasibayaan. Karuyag ko pumusta dida hinin sunod nga sultada; ano ka? Makakapanimulos pa kita han kasugad han aton amay.
—Hulat anay!— siniring ni Tarcelo ngan tutukon ha mata, magkasi hira ngaduha ginduduas; —uupdon ko ikaw: paninimulusan ta an aton amay.
Kundi inmukoy anay ngan mamahid han balhas.
—Ano in pag-ukoy mo? — nauuyam na hi Bruno.
—Maaram ka kun ano an sunod nga sultada? Maupay?...
—Nganimo? Waray ka sabot? An balawon ni Kapitan Basilio iinaaway han buranting ni Kapitan Tiyago; sugad han regla han uyag, angay magdaog an buranting.
—Aw! an buranting! mapusta man ako... kundi sayura ta anay kun tuod na gud.
Hi Bruno nauurit na, kundi binmunyog kan iya mano; ini inmusisa hin maupay han manok, ginpahilinghiling, nanhunahuna, namurubuot, pinmakiana, an waray palad nagruhaduha; hi Bruno nangangalas na nga nagkikinita ha iya.
-Kundi, diri ka nakita hiton halapad nga hingbis ha may tahod? diri ka nakita hito nga tiil? ano pa imo? Kitaa iton mga paa, buklara iton pako! Ngan ini nga hingbis nga buka ha bawbaw hinin iini nga halapad, ngan inin iini nga sukdip.
Hi Tarcelo waray pamamati, nagbibiningbing pa han hayop: an tagingting han salapi ngan bulawan naabot ha iya mga durunggan.
Yana say ta kitaa an balawon,nganiya, igin-uutnga an tingog.
Hi Bruno binmandok, linmigot, kundi sinmugot gihapon han iya magurang.
Dinaop nira in lain nga tambak. Nagtatadi gud didto, nagpipili han bulang, an paratadi naghahanay hin pula nga seda ngan iya ginhahagod nakadamo.
