XXII
AN TÓRRAMH
Soláthar do thórramh, tigh an tórraimh, mar caitheadh an oidhche, An File caillte, bean mo thighe caillte, baoghal na fairrge istoidhche, donas eile ar Dhiarmaid.
Do bhíodh margadh gach Satharn insa bhaile mór san am úd agus ní rabhas ach réidh leis na muca agus me díolta agus me ag machtnamh ar bheith ag tarrac ar an dtigh gan puinn moille san am go bhfeaca fear ó Dhúnchaoin ag teacht orm sa tsráid, capall agus cairt aige agus cubhrán bán agus allus a dhóthain ar an gcapall.
Comh luath agus a chonnac ag stad agus ag scur an chapaill é do chuas fé n-a thuairim féachaint cad scéal a bhí aige. D’innis sé dhom gur d’iarraidh tórraimh d’á mháthair a bhí sé, go raibh ar an dtaobh thall ó mheán an lae. Do bhí bean de’n mbaile i n-éineacht leis. Ceann de sna nósaibh é sin atá le sinnsearacht ann. Bean ana-ghairid i ngaol dom féin dob’ eadh an té bhí marbh agus leis sin do chaitheas anáirde liom féin gan aon éileamh a bheith agam ar an Oileán ná ar mo thigh féin a bhaint amach, dar ndóigh.
Dubhairt fear an tórraimh liom go raibh capall eile tagaithe i n-éineacht leis féin agus má ba mhaith liom fanúint ’n-a gcosa go raibh marcaidheacht le fagháil agam ar an gcapall san, ná beadh air ach barraille leanna duibhe agus beagán eile. D’fhanas ’n-a dtreo ó chaithfinn bheith ar an sochraid lár-na-mháireach ar aon tslí.
