Binatak ni Simoun ang bandeha kag nabuksan ang isa na man ka sulodlan nga napun-an sing makatilingala nga mga alahas nga makapabusog sang mga aninaw sang pito ka pamatan-on sa pito ka tughapon sang mga sinaot nga ginhatag sa ila kadungganan. Mga banhay nga labing’ makailila, mga pagsimbugay sang mga bato kag mga mutya nga gin-ilog ang mga sapatsapat nga may asul-asulon nga mga taludtod kag nagsinag nga mga pakpak; ang sapiro, ang esmeralda, rubi, turkesa, ang brilyante, gintilingob agud mahimo nga mga tumbaktombak, mga alibangbang, mga buyog nga lalaki kag babac, mga bagangan, mga man-og, mga taguto, mga isda, mga bulak, mga pinungpong sang ubas kag ibp; may mga husay sa banhay sang mga diadema, mga iga kolintas nga mutya kag brilyante nga tuman katahum nga ang mga dalaga indi makapugong sa pagsiling nga “naku!” sa pagdayaw kag si Sinang nangalintak, nga tungod sina ang iya iloy, si Kpna. Tika, nagkusi sa iya nga ginkahangaw-an niya nga sa iya pagpangalintak pamahalan sang manog-alahas ang iya mga ibalaligya. Ginpadayon ni Kpna. Tika ang pagkusi sang iya anak bisan pa nga may bana na.
— Diri may mga brilyante kamo nga dumaan, —hambal sang manog-alahas. — Ina nga singsing iya sang Prinsesa sang Lamballe, kag ina nga mga aritos iya sang isa ka dama ni Maria Antonieta.
Matahum yadto nga mga solitaryo nga brilyante, dalagkb nga katulad sang binilog sang mais, nga may kilan nga asulasulon. nga tuman ka makagalanyat, nga sa ila mga kilan daw ginatipigan pa nila ang pagpalangurog sadto’ng mga inadlaw sang kakugmat.
— Ina nga duha ka aritos! — sillng ni Sinang nga nagtulok sa iya amay kag indi hungod nga sinakdag niya sang iya palad ang iya butkon sa luyo sang iya iloy.
— Ang iban pa nga labi ka dumaan, ang mga romanhon, —sabat ni Kpn. Basilio nga nangilay.
Ang matinuohon nga si Utod Penchang naghunahona nga sa amo nga dulot ang Birhen sang Antipolo magahumok kag hatagan sia sang iya ginhandum sing labing’ mainit: nag-agi ang panahon nga ginpangayb niya sa iya ang milagro nga
