— Kon ang kalainan wala dira, —padayon ni Simoun, — nga may mga tulisan sa mga bukid kag sa mga duog nga wala sing nagapuyo; ang kalainan yara sa mga tulisan sa mga banwa kag sa mga siudad...
— Subong sa imo, —sugpon sang Kanonigo nga nagkadlaw.
— Hiio, katulad sa akon, katulad sa aton, magbunayag kita; din wala pagpamati sa aton ang maskin isa ka indyo, —pa dayon sang manog-alahas. — Ang kalainan yara sa kamatuoran nga kita tanan mga tulisan nga wala pag-ipakilala; kon ina abi matuod kag mapuyo kita sa mga bukid, sina nga adlaw malwas ang pungsod, sina nga adlaw matawo ang bag o nga katilingban nga magatatap sang iya kaugalingon ... kag ang I. T. makahampang na sing malinong sang tresilyo nga wala na sing kinahanglan nga ang iya igtalupangod pagtublagon pa sang tiglikum...
Ang tiglikum sa amo nga tion nanguy-ab nga inuntay niya ang iya duha ka butkon sa ibabaw sang iya ulo, kag inuntay niya ang iya mga batiis nga linambid sa idalum sang latok nga diutay.
Sang makita sia ang tanan nagkinadlaw. Buot sang Iya Taslangdon utdon ang lakat sang sugilanon, kag hinaboy niya ang mga baraha nga iya ginbalasa naghambal sa tunga sang kaligdong kag yuhom:
— Tuman na, tuman na! Tapuson ta na ang linahuglahog kag ang mga hampang; maghikot kita, maghikot kita sing matuodtuod, nga may tunga pa kita sa takna sa wala pa mag-abot ang tigpalamahaw. May madamb nga hiiikuton nga dapat tapuson?
Ang tanan naghatag sing pagtalupangod. Sa amo nga adlaw baisan ang nahanungod sa pagtudlb sang kinatsila sanglit yadto didto kutob sang pila ka adlaw nga nagligad sanday P. Sibyla kag P. Irene. Nahibal-an nga ang nahauna sanglit Bise Rektor, kasumpong; sa hingyu kag ang ikaduha. nag-apin kag gin-apinan man sang kondesa.
— Ano ang yara, ano ang yara? —pamangkot sang I. T. nga may kataka.
— Ang nahanungod sa mga ilulothang nga ginadala — sulit sang tiglikum nga pinunggan niya ang pagpanguy-ab.
