Domingo, sang hinali pinikpik sia sa abaga nga nagpabalikid
sa iya gilayon nga naglain ang iya buot.
— Hoy. Penitente, hoy Penitente!
Kaupod yadto niya sa klase nga si Juanito Pelaez, ang manoghaso nga nahamuotan sang mga propesor, sutil kag malain katulad man niya, nga may panulok nga daw nagayaguta kag yuhom nga may paghikay. Anak sia sang isa ka mestiso nga katsila, manggaranon nga komersyante sa isa sang mga bahin sang siudad, nga nagbutang sang tanan niya nga kalipay kag mga paglaum sa kinaalam sang pamatan-on, daku ang ginpaabot sa iya sa iya kasutilan kag, salamat sa iya batasan sa pagpangablitkablit sa tanan, nga sa ulihe mapalipod sa likod sang iya mga kaupod, may pasahi sia nga buklod sa likod nga nagtaas tagsa nga maghimb sia sing kasutilan nga magkadlaw.
— Paano ang imo pagpangalipay, Penitente? — pamangkot niya nga pinikpik niya sing mabaskog sa abaga.
— Amo ini, amo ini, — sabat ni Placido nga natam-an sa kaugot, — kag ikaw?
— May pagka-langitnon! Dumdumon mo nga ang Kura sang Tiani nagaagda sa akon nga magbakasyon sa iya banwa, makadto ako, ... tsiko! Nakilala mo si P. Camorra? Isa sia ka Kura nga maalwan, maalikaya kaayo, talunghayag, tama ka talunghayag, nga kaangay ni P. Paco ... Kag sanglit may mga pamatan-on nga babae nga tuman kaayuayo, ginpangharanahan namon, sia nagkuskos sang iya gitara kag nag-amba kag ako akon naglitgit sang akon byolin ... Isugid ko sa imo, tsiko, nga nakapangalipay kami sing maayo; wala sing balay nga wala namon masakai!
Kag naghutik sia sa dulonggan ni Placido sing pila ka taga nga kumadlaw sia sang ulihe. Kag sanglit si Placido nagpakita nga may katingala, sinugponan niya:
— Sarang ko masumpaan ina sa imo! Wala na sila sing kalalangan, kay sa isa ka sugb sang pangulohan pinabulag sia sa iya amay, sa iya bana ukon sa iya utod nga lalaki kag balaan nga mga paskwa! Apang, nasumalang namon ang isa ka buangboang, nga sa panilag ko kahagugma ni Basilio, nahibal-an mo? Tan-awa kon ano ka buang sina kay Basilio!
