— Sa wala’y duhadoha, — sabat niya, — madamb ang manogbulong kag mananabang, apang indi ako magsiling nga nagasulobra kay may mga banwa kita nga wala.; apang kon madamb sila, ayhan kulang na man sa kabatid. Apang, sanglit indi naton mapunggan nga magtuon ang mga pamatan on kag diri wala sila nagapakita sang iban nga mga karera ngaa man pabay-an naton sila nga mag-usik sang ila panahon kag mga pagpaninguha? Kag kon ang kalain sang pagpanudlo wala nagapugong nga mahimb ang madamb nga mga mananabang ukon manogbulong, kon sa katapusan matigayon man lamang naton, ngaa man nga indi na lang sila paghimuon nga manginmaayo? Sa ibabaw sang tanan, bisan pa nga ang luyag la mang himuon sa pungsod amo ang isa ka pungsod sang mga mangungoma, isa ka pungsod sang mga mamumugbn kag sikwayon ang hilikuton sa panumdoman, wala ako sing nakit^ nga maskin ano nga kalainan sa pagtudlb sini man nga mga mangungoma kag mga mamumugon sa paghatag sa ila sing maskin isa na lamang ka pagtulon-an nga makapatigayon sa ila sa paglantip sang ila mga paghikot, nga mabutang sila sa kahimtangan nga mahangpan nila ang madamb nga butang nga sa karon wala nila mahibal-i.
— Abaw, abaw, abaw! —nabungat sang mananabang nga sa iya kamot naghimb sing mga manipulon sa hangin nga daw tunawon niya ang mga kaisipan nga ginhambal. —Agud magmaayo nga manogpatubas indi kinahanglan ang madamb nga mga pulong. Mga dalamguhanon, mga palanan-awon, mga halandumon! Halal Luyag mo sundon ang isa ka laygay?
Kag tumindog kag mahamuoton nga tinangday niya ang iya kamot sa abaga sang pamatan-on, nagpadayon sia sa paghambal:
— Hatagan ko ikaw sing isa ka maayo gid nga laygay kay ginatan-aw ko nga maabtik ka sing ulo kag ang laygay indi mahimb nga wala’y kapuslanan. Matuon ka sang pagpamulong? Hand latiri ang imo pagtuon kon paano ang pagbutang sang mga emplasto kag ang paggamit sang mga linta kag ayaw na pagtinguha sa pagpaayo ukon sa pagpalain sang kapalaran sang imo mga kasubong. Kon mabaton na nimo ang imo pahanugot sa pagpamulong, magpakasal ka sa isa ka ba-
