bae nga manggaranon kag matinuohon kag magpamulong kag
magpanukot ka sing maayo, maglikaw ka sa tanan nga butang
nga may kahilabtanan sa kabilugan nga kahimtangan sang
pungsod, magsimba ka, magtuad kag magkomulgar subong
sang ginahimb sang iban, kag tan-awon mo sa ulihe nga pasalamatan mo ako kag tan-awon ko man ikaw kon buhl pa
ako. Dumdumon nimo gihapon nga ang kaluoy nga ginagamit sing maayo nagasugod sa kaugalingon; ang tawo indi dapat
magpangita sa kalibutan sang bug-os nga kalipay an kapin sangsa kaugalingon, suno sa hambal ni Bentham; kon maghilabot
ka sa mga binuang indi mo matigayon ang imo karera, indi
ka makapakasa!, kag wala ka sing bisan ano. Ang tanan mabiya sa imo kag ang imo man lamang mga kasimanwa amo
ang mauna sa pagkadlaw sa imo mga pagpinayaon. Patiha
ako, madumdoman mo ako kag magakilala ka nga ako may
katarungan kon magbukay na ang imo buhok, bukay nga kasubong sangsa akon!
Kag ang tigulang nga mananabang humikap sang iya bu kay nga buhok nga nagyuhom sing masulub-on kag naglungolungo.
— Kon mag-ubanon na ang akon buhok katulad sina, ginuo, —sabat ni Isagani nga may amo man nga kasulub-on, — kag ibalik ko ang akon panulok sa akon nagliligad kag makita nakon nga nagpangabudlay ako sa akon lamang kaugalingon, nga wala makahimb sang butang nga mahimb ko sing maayo nahanungod sa pungsod nga nakahatag sa akon sang tanan, nahanungod sa mga banwahanon nga nagbulig sa akon sa pagpangabuhi, hanti, ginuo, ang tagsa ka uban mahimb nga isa ka tunok kag sa baylo nga magmahimayaon ako tungod sina, mahuy-an pa ako!2
Kag sang mahambal niya ini, nagyaob sia sing madalum kag magtaliwan.
Ang mananabang nabilin nga wala makahulag sa iya pulungkban, nga may panulok nga naurongan. Gimpamatian
———————
2Sa sini nga tuman ka ahaw-ahaw apang matahum kaayo nga mga dinalan natingob sing dalayawon ang mabinalak-on nga pagkamabinanwahanon ni
Rizal. Ang amo man nga kaisipan ginpahayag niya sa iban niya nga mga sinulatan.
Ang amo nga mga dinalan nagalaragway sa iya sing bug-os.
