208
Si Placido nagdulog. Nakilala niya ang manog-alahas
sanglit nakaday-o sa iya banwa ang namaligya sing mga alahas.
Gin-updan niya sia sa isa ka paglakat kag sa pagkamatuod si
Simoun nagpakita nga may kahamuot sa iya kag nakasugid
sa iya sang pangabuhi nga nagluntad sa mga Unibersidad sa
mga pungsod nga hilway; daw ano ang ginkatuhayan!
Sinunod ni Placido ang manog-alahas.
— Gg. Simoun, Gg. Simoun! —siling niya.
Ang manog-alahas sa amo nga tion buot na masaka sa isa ka salakyan. Sanglit nakilala niya si Placido, dumulog.
— Mangabay kuntani ako sa imo sing isa ka bulig, ...— mahambal ako sa imo sing duha lamang ka taga! —siling niya.
Si Simoun humolag nga may kataka nga si Placido sa iya pagpalibog wala makamutik. Sa malip-ot nga mga tinaga sinugid sang pamatan-on ang nahanabo sa iya kag nagpakilala sang iya handum sa pagkadto sa Hong Kong.
— Tungod sa ano? — pamangkot ni Simoun nga tinulok niya si Placido sing unay lapos sa iya mga tagusilang nga asul.
Wala magsabat si Placido. Hanti binatak ni Simoun ang iya ulo, nagyuhom sang pangyuhom nga mahipos kag mabugnaw, kag nagsiling kay Placido:
— Maayo! Upod ka sa akon. Sa dalan Iris! —siling niya sa kotsero.
Si Simoun unay nga naghipos sa sulod sang panahon nga sila nagsakay sa kotse nga daw nalingaw sia sa isa ka pang hunahona nga kinahanglanon kaayo. Si Placido, naghulat nga hambalan sia, wala sing ginbungat nga bisan isa ka taga kag na lingaw man sa pagtan-aw sa madamo nga nagdalayandayan nga naghimulos sang kasanag sang bulan. Mga pamatan-on, mga magkahagugma, nga naghigugmaanay, nga ginsunod sa ulihe sang mabinantayon nga mga iloy kag mga tiya; mga guban sang mga tumoluon sa puti nga mga panapot nga ginpaputi pa gid sang bulan; mga soldado nga daw mga hubog, sa mga salakyan, nga sa tagsa anum ang nagsakay, nga nagkadto sa pagduaw sang isa ka balay nga nipa nga nahalad sa Citeres;6 ang kabataan nga naghampang sang tubiganay, mga
6 Citeres — Isa sang mga diwatang’ Venus.
