kalab-as, kag pagkamakaluloyag, kag sa dakfi nga kasubo ni
Juanito nahamtang sila sa ubos sang pasayod nga servantes.
— Ngaa man? —pangutana ni Paulita sing talunghayag. — Amo bala ina ang mga bukidnon nga ginasilmg nimo?
— Indi, —sabat ni Juanito nga daw wala matublag, — nagsayop sila ... gin-ilisan nila ... Ina'ng nag-alabot sa ulihe.
— Ina'ng nag-alabot nga may tagsaon?
Si Juanito naghagyb nga huo, sang iya ulo, nga nag-aliwasa kaayo kag nagpalibog.
— Kon amo, ina nga mga babae, amo ang mga cochers?
Sinumpong si Juanito sing mabaskog nga ubo nga nagpabatyag sing kataka sa iban nga mga tumalan-aw.
— Pagwaon ina! Pagwaon ang tisiko! —singgit sang isa ka tingog.
Tisiko? Tawgon sia nga tisiko sa atubangan ni Paulita? Luyag ni Juanito makita ang babaan kag ipasuyop sa iya ang iya tisis. Kag sang makita niya nga ang mga babae namalabag, nag-isog pa gid sia kag naghingalayo ang iya mga balatyagon. Sa maayo nga palad si don Custodio amo ang nagbungat sang tinaga kag nahadlok nga matalupangdan sia sang tanan nagpakita nga wala magsapak kag nagsulat sang iya panabdunganon sang palagwaon.
— Kon indi lang tungod nga nagabuylog ako sa inyo! — siling ni Juanito nga pinatilik niya ang iya mga mata katulad sang ila sang mga munyeko nga ginapahulag sang pendulo sang relo. Kag agud mapatihan pa gid ginpulopaguwa niya ang iya dila. Sang amo nga gab-i nadaog niya sa mga mata ni donya Victorina ang kabantugan sa pagka-maisog kag pagka-dungganon. kag sia naghiwaos sa sulod sang iya kaugalingon nga mapakasal kay Juanito sa gilayon nga mapatay si don Tiburdo.
Si Paulita nagbatyag sing labi nga kasubo sa tagsa niya ka pagpanumdon kon paano ang pila ka babae nga gintawag nga cochers makasulod sa igtalupangod ni Isagani. Ang cochers nagpahanumdom sa iya sang mga paghingalan nga gingamit sang mga kolehiyala sa ila kaugalingon sa pagpakilala sang bagay sang mga paghigugma.
