278
sang ila mga lawas sing makahalawhaw... Sa mga kahapunanon sunô sa sugid nila, kon magginuwà ang mga ka-
táw, ginbantayan ko silá sa tagsa ka balód, sa daku nga kaluyag nga makaisá daw nakità ko sílá sa tungâ sang mga bukál,
nga nalingaw sa ila langitnon nga mga paghinampang; maathag
nga nabatián ko ang ila mga ambahanon, mga ambahanon sang
kahilwayan, kag nabatián ko man ang mga tunóg sang ila matagsing nga mga arpa. Sadto ginpaligad ko ang mga tinaknà
nga nagtulok sa pagbaylubaylo sang mga panganod, nga gin-lantaw ko ang isá ka kahoy nga isahanon lamang sa patag, isá
ka bató, nga wala ko masayri kon tungod sa anó nga kabang-danan, nga walâ mapaathagi ang madulóm nga balatyagon nga
ila ginpabugtaw sa akon. Ang akon tiyù sa masunson nag-laygay sa akon sing malawig, kag sanglit nahangaw-an niya
nga basi magmasulub-on ako naghambal siá nga dal-on niya
akó sa balay sang isá ka manogbulong. Apang nakita ko
ikáw, ginhigugma ko ikaw, kag sa sini nga mga adlaw sa pag-paliwaliwa, binatyag ko nga may nakulang ako didto, ang
kagulangan nagdulóm, nagsubo ang subâ nga nagdalagan pa-kadto sa kagulangan, makatalaka ang dagàas sang dagat, wala'y
makità sa gindut-an... Ah! kon makakadto ka didto maskin
kis-a lamang. kon ang imo mga tanúm magpanubò sa amó nga
mga alagyan, kon matandog sang utbong sang imo mga tudlò
ang tubig sang sapâ, kon magtulok ka sa lawód, kon maka-pungkò ka sa bató kag makapakurog ka sang hangin sa imo
malulot nga mga ambahanon, ang akon kagulangan mahimò
nga isá ka Eden, ang mga hanulhanol sang sapâ magaamba,
magwâ ang kasanag sa madulóm nga mga dahon, mahimò nga
mga batomaidlak ang mga tinulô sang tun-og, kag mahimò
nga mga mutyà ang mga bukal sang dagat.
Apang si Paulita nakabatî sang sugid nga sa pagkadto sa banwa ni Isagani kinahanglan nga maagi sa mga bukid diín madamò ang magagming nga mga alimatok, kag sa siní lamang nga panghunâhonà, ang nahadlok nagpalangurog na sing maayo. Nabuyó sa kaaliwanay kag mahadlukon, nagsilíng siá nga makadto lamang siá nga masakay sa kotse ukón sa pero- karil.
