Si Basilio kinugmat: ang iya mga bibig naghulag nga walâ sing ginmitlang, binatyag niya nga nagkulo ang iya dilà, nagmalá ang iya alingagngag. Amó pa lang niya makita ang gamhanan nga dugâ, nga madamò na ang nabatián niya nga sugid, nga ini gintempla sing tagù sang mga tawo nga may aligutgot, sa bukás nga pagpakig-away batok sa katilingban. Karón yarà iní sa iya atubangan, nagasihág daw madalág, nga binûbò sing may tuman nga paghalong sa sulód sang matahúm nga granada. Ang panulok niya kay Simoun katulad sang isá ka higante sang Isá ka Libo kag Isá ka Gab-i nga nagtuháw sa dughan sang dagat: naghabok sing tuman kadakô, nga nagsunggò ang iya ulo sa langit, pinatay-og niya ang baláy kag inuyóg ang bug-os nga siudad sa isá ka hulag sang iya mga abaga. Ang granada nahimò nga isá ka daku nga globo, kag ang gihâ, isá ka yuhóm nga yawan-on, diín maggwâ ang mga baga kag mga dabdab sang kalayo. Karón pa lang nga si Basilio dinaldal sang kahadlok kag bug-os nga nadulà niya ang iya mabugnaw nga dugô.
Nián, gintornelyohán ni Simoun sing hugót. ang isá ka makatilingala kag marikót nga aparato, binutáng niya ang tubo nga kristal, ang bomba, kag tinungtongán ang tanan sang isá ka makaililà nga pantalya. Sang ulihe nag-antad siá sa pagtan-aw sang iya ginhimò, nga naghiláy sang iya ulo sa pihák
