Si P. Salví walâ magsabát; naginguhâ siá sa paghambal, kag wala siá makatalupangod kon anó ang iya ginhimò, pina hiran niya ang iya agtang sing serbilyeta.
— Anó ang nahanabô sa imo, Padre?
— lya inâ sulát!— sabát niya sa mahinay nga tingog, nga daw halos mahangpan. Iya inâ sulat ni Ibarra!
Kag sumandig siá sa likód sang iya siya, pinahugsoy niya ang iya mga butkon nga daw nadulàan siá sing kusóg. Ang kahipos nahimò nga kakugmat; nagtinulokáy ang isá kag isá nga wala makabungát sing bisán isá ka tagâ. Ang I. T. buót matindog, apang nahadlok siá nga basì singganón nila nga nahadlok siá, nagpahimuyong kag nagtulok siá palibot. Walâ sing mga soldado; ang mga sulogùón nga nag-alagad iya walâ niya makilal-i.
—Padayunon naton ang pagkaon, mga ginuo, — sabát niya, — kag indi naton pagsapakón ang isá ka lahóg.
Apang ang iya tingog, sa baylo nga magpalinóng, nagdugang sang kakibáng. — Ang tingog nagkurog.
— Sa akon lang inâ nga Mane, thecel phares, indi nagakahulogán nga patyon kitá karón nga gab-i, —hambal ni don Custodio.
Ang tanán walâ makahulag.
—Apang saráng nila kitá mahilòán...
Binuhìan sang tanán ang mga kubyerto.
—Ang sugâ nag-amát dulóm.
— Ang lámpara mapalong,— hambal sang Heneral nga indi mahamtang.— Luyag mo pasakàon ang metsa, P. Irene?
Sa amó nga tión, daw kiráb sang linti, sumulód ang isá ka tawo nga pumokan sang isá ka siya kag dumalasâ sang isá ka sulogùón, kag sa tungâ sang katingala sang tanán, dumakóp sang lámpara, dumalagan sa palahanhanan kag hinabóy niya ang amó nga lámpara sa subâ. Tanán iní lumabay sa isá ka tión: ang kalan-an nabilín sa kadulóm.
Ang lámpara nahulog na sa tubig sang ang mga sulogùón makasinggit: — Buyóng, buyóng! — Kag nagdinalagan man silá sa palahanhanan.
