— Saráng makità nga bag-uhanon ka lamang sa pagkasoldado! —sabát ni Mautang nga nagkadlaw nga may hagyon sang kabalaka.—Hanti, anó ang imo pagbilang, sang mga bilanggò sa away?
—Labí, gid lang, nga pagkaluoyan!— sabát sang Carolino.
Si Mautang naghipos sing isá ka tión, kag sang ulihe nga daw nakakità siá sing isabát, bumalos nga may katawhay:
—A! kay silá mga kaaway kag nagapakig-away, samtang iní silá... iní silá mga kasimanwa naton!
Kag nagpalapit nga naghutík sa dulonggan sang Carolino:
—Kabuang sa imo! Ginahimòan silá sinâ agúd mag-isip silá sa pagpakig-away ukón sa pagpalagyo kag sa ulihe... pong!
Ang Carolino walâ magsabát.
Ang isá sang mga bilanggò nagpangabáy nga papahuwayon siá anay kay gintawág siá sang kinahanglanon nga kinaugalì.
—Ang duóg makatalagam!—sabát sang kabo,—nga nagtulok nga may kakibáng sa bukid. — Lakát!
—Lakát! sulit ni Mautang.
Kag nanihól ang tagsaon. Humiwod ang bilanggo kag tumulok sa iya nga may kaaligutgot:
— Labi ka pa kapintas sangsa katsilà na gid! — hambal sang bilanggò.
Sinabát siá ni Mautang sing dugang pa nga mga hanot. Sa amó nga tión nanihól ang isá ka bala, nga sinundan sing isá ka lupók: nabuhian ni Mautang ang pusíl, nagsumpà sa pagbalos kag binutáng niya ang duhá niya ka kamót sa iya dug. han napukan nga tumiyog sa iya kaugalingon. Tinulok siá sang bilanggo nga naglubid sa yab-ok kag ginuwàán sing dugô sa bàbà.
— Dulog!— singgit sang kabo nga nangluspad.
Ang mga soldado nagdululog kag nagtulok palibot. Isá ka manipis nga tub-ok sang asó naggwâ sa mga gamhon sa hitaas. Naniból ang isá na man ka bala, nabatián ang isá man ka lupók kag ang kabo nga napilasan sa tuhod bumaliskad nga nagbungát sing mga pasipala. Ang gubán sang mga soldado ginluthang sang mga tawo nga nagpalalipód sa mga bató nga dalagkò sa hitaas.
Ang kabo, nga nagpalanggit-um sa kaakig, nagtudlò sa hugpong sang mga bilanggò kag magsiling:
