sa adlaw nga kinahanglanon sia, nga sa karon nakita lamang
niya ang isa ka kinahanglan, ang pagpahangop sa banwa, kag
iban pa. Pinauntat ni Simoun ang iya paghambal sa isa ka
hagyu, kag sanglit sa madali magasanaaw na ang kaagahon,
nagsiling sia:
— Pamatan-on, wala ako nagapanugyan sa imo nga hipsan nimo ang akon likum, kay nahibal-an ko nga ang pagsunod sang imo kaugalingon nga kabubut-on isa sang mga maayo nimo nga ugali, kag bisan pa nga luyag nimo ako ibaligya, si Simoun nga manog-alahas, ang abyan sang mga punban, kag sang mga kumboyahan sa pagtuluohan, hatagan gid lang sing labi nga pagpati sangsa kay Basilio nga tumoluon, nga ginaduhadohaan na nga isa ka mabinatukon, sa amo man nga kabangdanan nga ikaw isa ka tumandok nga amat ginabantog kag ginakilala, kag tungod nga sa imo karera nga ginadala may madamb ka nga mga kaindis nga gamhanan. Wala’y sapayan sang tanan bisan nga ikaw wala magsabat sa akon mga ginapaabot, sa adlaw nga ikaw magliwat sing kaisipan, pangitaa lang ako sa akon balay sa Escolta* kag batunon ko ikaw sa maayo nga kabubut-on.
Si Basilio sa malip-ot naghatag sing mga pagpasalamat kag naglakat.
— Nagsayop ayhan ako? —kibot ni Simoun sang mabilin sia nga isa. —Nagapangduhadoha ayhan sia ukon ginatagb niya sing maayo ang bukb sang iya pagtimalos nga nahadlok sia magsugid sa sini nga kalinong sang kagab-ihon? Ukon bala ang mga tinuig sa pagpangagalon nagpalong sa iya tagipusuon sang tanan nga balatyagon nga tawhanon kag ang nabilin lamang amo ang mga sapatnon nga huyog sa pagkabuhi kag sa pagbuad? Sa sini nga butang ang hurmahan nagliwat na sing dagway kag kinahanglan liwaton sa pagbanhay. Ang tigalbong nagapangayo: malusod ang tanan nga maluya kag mabuhi ang mga labing’ mabakod!
Kag sinugponan niya ang masulub-on, nga daw may ginahambalan.
6Escolta— Ngalan sang labing’ maayo nga dalan sang daku nga baryo sang Binondo nga amo ang Manila. Sa Escolta makita kutob sadto ang labing" dalagko kag labing1 matahum nga mga baiay sa amo nga ulosiudad.
