SANG BUKSAN NI JUL1 ang iya masulub-on nga mga mata nakita niya nga ang balay madulom pa. Nagpinamalb ang mga manok. Ang nahauna nga nagdangat sa iya panghunahona nga ayhan ang Birhen naghimb sing isa ka milagro, kag ang adlaw indi pa magdilag wala’y sapayan sang mga manok nga nagpanawag sa iya pagbutlak.
Nagbangon sia, nanguros, nangadi sing hugot sang iya mga palangadion sa kaagahon, kag gintinguhaan niya nga indi makahimb sing maskin labing’ diutay nga gahod, kumadto sia sa pantaw.
Wala, sing milagro; ang adlaw buot na magbutlak, ang aga may danyag nga magatahum, ang dupoydupoy matam-is nga mabugnaw, ang mga bituon sa Sidlangan naglulos-aw kag nagdugang pa gid ang pinamalb sang mga manok. Yadto kapin na nga pagpangayb: mahapos pa ang magpangayb sa Birhen nga magpadala sing duha ka gatos kag kalim-an ka pesos! Ano ang bill sa iya, sa Iloy sang Diwa, nga maghatag sina sa iya? Apang sa idalum sang larawan ang iya nakita amo lamang ang sulat sang iya amay nga nagapangayb sing lima ka gatos ka pesos nga igawad sa iya ... Wala na sing iban nga kalalangan kundi ang maglakat. Gintan-aw niya nga ang iya lolo wala paghulag, nga sa iya hunahona nagakatulog, naghimb sia sing tahfi sa pamahaw. Butang nga tumalagsahon! Malinong sia, tubtob nga may luyag sia sa pagkadlaw. Hanti, ano man ang nagpasubo sa iya sing turnan sa amo nga gab-i? Indi sia maglakat sa malayo, sarang sia makakara sa tagsa ka tagduha ka adlaw sa pagduaw sa ila balay; ang lolo makakita sa iya, kag kon nahanungod kay Basilio, sia nakasayod na sing madugay nahanungod sang malain nga gwa sang kasaba sang iya amay, kay mas unson nagsiling sa iya sing amat-amat:
