— Kon mahimb na ako nga manogbulong kag makasal kita, ang imo amay indi na magkinahanglan sang iya mga kaumhan.
— Daw ano ka buang sa akon nga magsagad hibi? — hambal niya samtang nga ginhimos niya ang iya tampipi.
Kag sang mahikapan sang iya mga tudlb ang relikaryo, dinapat niya sa iya mga bibig, hinalukan niya, apang sa gilayon pinahiran niya nga nahadlok malatnan; yadto nga relikaryo nga may mga batomaidlak kag mga esmeralda naghalin sa isa ka ariion ... A! kon amo huo, kon tapikan sia sang amo nga balatian, indi na sia makapakasal sa iya.
Sanglit nagsugod na sa pagsanay kag nakita niya ang iya lolo nga nagpungkb sa isa ka higad, nga ginsunod sang iya mga mata ang tanan niya nga hulag, binitbit niya ang iya tampipi nga nasudlan sang iya mga panapton, nagpalapit sia nga nagyuhom sa paghalok sa iya kamot. Ginbendisyonan sia sang tigulang nga wala magmitlang bisan isa ka taga. Gintinguhaan niya ang paglahog.
— Kon magbalik si tatay isiling ako sa iya nga sa katapusan nakasulod ako sa kolehiyo: ang akon agalon nga babae nagahambal sang kinatsila. Amo ang kolehiyo nga labi ka barato nga sarang makita.
Kag sang makita niya nga ang mga mata sang tigulang napuno sing mga luha, tinungtong niya sa iya ulo ang tampipi kag manaog sing dalidali sa hagdanan. Ang iya mga tsinilas naglagapak sing masinadyahon sa mga halintang nga kahoy.
Apang sang magbalikid sia sa pagtan-aw uli sang ila balay, ang balay diin naalimunaw ang iya katapusan nga mga damguhanon sa pagkabata kag nabanhay ang nahauna niya nga mga handum sa pagka-pamatan-on; sang makita niya nga masubo, isahanon lamang, binayaan, nga ang iya mga bintana indi bug-os nga natakpan, wala sing unod kag madulom katulad sang mga mata sang isa ka patay; sang iya mabatian ang mahinay nga inigot sang mga kawayan kag makita niya ini nga naghililayhilay sa huyop sang lab-as nga hangin sang kaagahon nga daw nagsiling sa iya nga “paalam”, hanti ang iya pagkaalikaya nadula, dumulog sia, ang iya mga mata linanas sang mga luha, kag lumup-og sia nga lumingkod sa ibabaw sang
