- —153—
—Náhuli kayó, náhuli kayó--ang bulalás ni Simoun na
sabay sa pagtumbók ng marahan sa tiyán ng insík.
——At lahát tao hienge utang at hienne mayad ¿anó
iyán? —at binilang sa kaniyang daliring may mahahabàng
kukó —impelealo, opisiá, tinienti, sunnalo, ¡a, sinyó Simoun,
akieng talô, akieng hapay!
—Siyá, siyá na ang kádadaíng —ang sabi ni Simoun—
iniligtas ko kayo sa maraming opisyal na humihingi sa
inyó ng salapf.... Sila'y pinautang ko ng huwag na
kayóng gambalain at batíd kong hindi nilá akó maba-
bayaran......
—Nguni, sinyó Simoun, kayó pautang sa opisiá, akó
pautang sa mamae, sinyola, malinelo, lahát tao......
—¡Masisingil din ninyo!
—¿Akieng makásingíl? ¡A, sigulo hienne pô ikaw alam!
¡Pagtalo sa sugá wala na mayad! Mamuti sa inyó melon
koneu, maali habol, akieng wala....
Si Simoun ay nagiisip.
—Tingnan ninyó insík Quiroga, ang sabing wari'y na-
tatangá -akó ang maniningil ng utang sa inyó ng mga opi-
siyal at mga marinero, ibigay ninyo sa akin ang katibayan
ng pagkakatanggap nilá.
Muling namighati si Quiroga; hindi siyá binibigyán kai-
lán man ng katibayan.
—Pag nangagsiparitong hihingi ng salapi, ay paparoonin
ninyó sa akin; ibig kong iligtas kayó.
Napasalamat ng lubos si Quiroga, nguni't nábalik na
namán sa kaniyáng mga pagdaíng, tinukoy ang mga galáng
at inulit-ulit ang:
—¡Kung sigalela belon pa hiyà!
—¡Putris! ang sabi ni Simoun na tinitingnang pasulyáp
ang insík na waring ibig hulaan ang nasa kalooban —nanga-
ngailangan pa namán akó ng salapi at inaakalà kong ma-
babayaran ninyó akó. Nguni't ang lahat ay may kagamutan,
ayaw kong mahapay kayo ng dahil lamang sa walang kabu-
luháng bagay na iyan. Siyá, isáng utang na loob at gaga-
win kong pitó ang siyám na libong utang ninyó sa akin.
Kayo'y nakapagpapasok sa aduana ng lahát ng lámpara,
mga bakal, mğa pinggán, tanso, inga pisong mehikano;
¿nagbibigay kayó ng armas sa mga kombento?
