¡Higugma-on hinoon, kung mahimo pa, labi kay sa unang adlaw!
―¡Salamat Leon salamat! Apan...¿nganong moingon ka niana?
―Kay bisan ikaw nahisukamod, ang imong paghisukamud dalaygon; nahimo, sa human mo ugtasa sa pagsukol ang tanan mong ku-ug. Kung uban ka pa unta, sa dihang buut ipalukat sa imong dungug ang kinabuhi nila Tatay, ikaw dili na lamang musupak...ibaylo mo na lamang ang imong dungug. Ug ning kalibutan, Siding, labaw sa kinabuhi angayng labanan ang dungug.
―¡Ah! nasayud ka pa diay sa nahitabo!―nanghupaw ta-as kaayo si Siding.
―Ada―miputol pagkalit si Leon―pasagdan ta usa ang kaagi; ilubong ta sa kalimut, ug maoy atong dulungon ang ka-awahi-an. Ikaw, Siding, ¿nahigugma ba gihapon kanako?
―¿Gihigugma ko ba ikaw? ¡Ah! Leon! ang gugma kanimo maoy akong kinabuhi. Tungud kaniya, tungud sa tinguha sa pagsaysay kanimo sa tanang nahitabo, ako nakahimo pagsukol hangtud karon sa kasakit..
Sa wala lamang hibalo-i, sila daw duha ka kusug nga nagakasugat, nagginunitay, nagagukud kanunay ang dautang palad; niadtong duha ka kinabuhing na-itusan sa tanang kasakit, nahibalik pagbanwag ang masigang adlaw sa kalipay... niadtong balaya, mibalik pagawit ang gugma... Mga manunuyng huni, ang huyuhoy, mga langgam ug sapasapa, namalik paglaylay...
