¡Ambot ngano nga nianang mga higayon magauná sa kagabhi-on, nga sa tapus musalop ang adlaw nagakapanas ang kahayag, aron sa hinayhinay magaladlad siyang maitom habol ang kangitngit, ambut ngano, ang kalibutan malimis sa dakong kamingaw! Ug kadtong mga higayona,. ¡mamingaw uyamot! Pagawng kasaba, sama sa pinugugang dangoyngoy, sa tanan dapit mabati; maluyahon. daw masakitong nagatinda, ang panlapya sa balud sa dagat: ug mabugnawng hoyohoy nga nagalapadlupad sa dakung kahinay, ingog nagabisibis mga luha sa kasubó ..
Niadtong mga higayona, nahi-abut si Leon sa iyang Lungsod. Ginilisgilís ang kasingkasing, hinilu-an ang kalag, nahutdan na sa tanang paglaum, lapóy ang lawas sa kahagó ug gutóm, dili mapalandong labing mapa-it nga paghi-uli, sama niadtong kang Leon,
Sa una, ang iyang dughan nagdila áb sa kasilag ug dili hitupngang ka-uhaw sа panimalús iyang ginabati; apan ¡karon ¡karón! dulaan sa dautang palad, tapus niini buntuga sa usa ka hataas nga pakigbugnó, wala siyay laing ginabalon,
