Ċuir sí biorán-suain faoi na ċeann, agus ṫuit sé ’nna ċodlaḋ, agus ċoṁ luaṫ a’s ṫuit sé ’nna ċodlaḋ rug sí an siosúr uaiḋ agus d’ḟágḃuiġ sí é. Ṫug sí an siosúr do’n ríġ niṁe, agus duḃairt sí leis an ríġ, an siosúr do ḃeiṫ aige air maidin dí. D’imṫiġ sí ann sin. Nuair ḃí sí imṫiġṫe ṫuit an ríġ niṁe ’nna ċodlaḋ agus nuair a ḃí sé ’nna ċodlaḋ ṫáinig an fear gearr glas agus na sean-slipéaraiḋ air, agus an birreud air a ċeann, agus an cloiḋeaṁ meirgeaċ ann a láiṁ, agus cia bé áit a d’ḟágḃuiġ an ríġ an siosúr fuair seisean é. Ṫug sé do ṁac ríġ Eireann é, agus nuair ṫáinig sise air maidin d’ḟiafruiġ sí, “a ṁic ríġ Eireann ḃfuil an siosúr agad?”
“Tá,” ar seisean.
Ḃí tri fíċe cloigionn na ndaoine a ṫáinig ’gá h-íarraiḋ air spíciḃ ṫimċioll an ċaisleáin agus ṡaoil sí go mbeiḋeaḋ a ċloigionn air spíce aici i g-cuideaċt leó.
An oiḋċe, an lá air na ṁáraċ, ṫáinig sí agus ṫug sí cíar dó, agus duḃairt sí leis muna mbeiḋeaḋ an ċíar aige air maidin nuair a ṫiucfaḋ sí go mbeiḋeaḋ an ceann bainte ḋé. Ċuir sí biorán-suain faoi na ċeann agus ṫuit sé ’nna ċodlaḋ mar ṫuit sé an oiḋċe roiṁe, agus ġoid sise an ċíar léiṫe. Ṫug sí an ċíar do’n ríġ niṁe agus duḃairt sí leis gan an ċiar do ċailleaḋ mar ċaill sé an siosúr. Ṫáinig an fear gearr glas agus na sean-sléipa-*raiḋ air a ċosaiḃ, an sean-ḃirreud air a ċeann agus an cloiḋeaṁ meirgeaċ ann a láiṁ, agus ní ḟacaiḋ an ríġ é go dtáinig se taoḃ ṡiar dé agus ṫug sé an ċíar leis uaiḋ.
Nuair ṫáiniġ an ṁaidin, ḋúisiġ mac ríġ Eireann agus ṫosuiġ sé ag caoineaḋ na ciaire a ḃí imṫiġṫe uaiḋ. “Ná
