Nuair ċualaiḋ siad sin sgaoil siad amaċ an madr’-alla.
D’imṫig an madr’-alla agus muinntir Ḃ’l’acliaṫ, agus ḃí siad dá leanaṁaint go dtáinig siad d’on áit a raiḃ an sionnaċ, agus ċuir an sionnaċ forán orra, agus duḃairt sé leó, “ḃí an táiliúr agus a ḃean ann so air maidin andiú, agus má sgaoilfiḋ siḃ amaċ mé tá mé níos luaiṫe ’ná siḃ agus leanfaiḋ mé iad agus béarfaiḋ mé orra.” Sgaoil siad amaċ an sionnaċ ann sin.
D’imṫiġ an madr’-alla agus an sionnaċ, agus arm Ḃ’l’acliaṫ ann sin, ag feuċaint an ngaḃaḋ siad an táiliúr, agus táinig siad do’n áit a raiḃ an sean-ġearrán bán, agus duḃairt an sean-ġearrán bán leó, go raib an táiliúr, agus a ḃean ann sin air maidin, “agus sgaoiligiḋe amaċ mé,” ar sé, “tá mé níos luaite ná siḃ-se agus béarfaiḋ mé orra.” Sgaoil siad amaċ an sean ġearrán bán, agus lean an sean-ġearrán bán, an sionnaċ, an madr’-alla, agus arm Ḃ’l’acliaṫ an táiliúr ’s a ḃean, i g-cuideaċt a ċéile, agus níor ḃfada go dtáinig siad suas leis an táiliúr, agus ċonnairc siad é féin ’s a ḃean amaċ rompa.
Nuair ċonnairc an táiliúr iad ag tíġeaċt ṫáinig sé féin ’s a ḃean amaċ as an g-cóiste, agus ṡuiḋ sé síos air an talaṁ.
Nuair ċonnairc an sean-ġearrán bán an táiliúr ag suiḋe síos duḃairt sé, “Sin é an cuma a ḃí sé nuair rinne sé an poll daṁsa, nár ḟeud mé teaċt amaċ as, nuair ċuaiḋ mé asteaċ ann; ní raċfaiḋ mé níos foigse ḋó.”
“Ní h-eaḋ,” ar san sionnaċ, “aċt is mar sin, do ḃí sé nuair ḃí se déanaṁ an ruid daṁ-sa, agus ní raċfaiḋ mise níos foigse ḋó.”
“Ní h-eaḋ!” ar san madr’-alla, “aċt is mar sin do
