Iti agsapa ti sumuno nga aldaw, ni Juan Crisostomo Ibarra, kalpasan ti inna panangsarungkar kadagiti dagdagana, napan iti balay ni lakay Tasio.
Iti minuyungan, agari ti napalalo a talna; ngem, dagiti pipios nga agtaytayab iti lawlaw ti sagumaymay, apaman la ta agunida ket makaringgurda. Tinubuan ti lumot daydi daan a kabiti, a kinaptan ti kas la kanunong iso a mangramen kadagiti tawtawa. Daydi bassit a balay kasla iso ti yuyeng ni ulimek.
Ni Ibarra inggalutna a si-aannad ti kabayona iti maysa a teddek, ket linasatna nga istay nagtiltil-ay ti minuyungan a nadalos ket nasayaat unay ti pannakataripatona; immuli iti agdan, ket gapo ta silulukat ti ruangan, simbrek.
Ti imrnuna a nakita dagiti matmatana iso daydi lakay, a nakadumog iti maysa a pagbasaan a kasna itay sursuratan. Kadagiti diddiding adda makita a napagango a babassit nga agtaytayab ken bulbulong, iti babaet dagiti mapmapa ken lallakay a es-estante, a napunno kadagiti pagpagbasaan kada sinsinurat.
Daydi lakay napalalo a panangipasnekna iti aramidna, ta dina nadlaw ti idadateng daydi bumaro, no di la idi ta kinayatna ti nagawiden, gapo ta dina kayat a singsingaen.
—¿Apay? ¿addakay gayam dita?—sinaludsudna, a kinitana ni Ibarra a kas la nasdaawan.
—Pammakawananyo,—insungbat toy,—makitak nga ado unay ti aramid yo . . .
—Pudno, adda bassit sursuratak, ngem saan a maganat, ket kayatko met ti aginana. iAdda mabalinko a pagpaayan kadakayo?
—¡Ado! —insungbat ni Ibarra, nga immadani, —ngem . . .
Ket kinitana ti pagbasaan nga adda iti rabaw ti lamisaan.
—¿Apay?—kinunana a nasdaawan;—d agitartaruskay iti jeroglipiko?
