rakna, ti awan mangisakit kcnkuana. Ket uray pay, nagasitgan
ta bantay.
—Sangagasot mangabak dua-pulo, jinnak ita puraw! —inpukkaw ti maysa a tao a limmabas.
—Pautangandakam man la iti uppat a pisos... uray taltallo . . . uray duddua, —inyasog daydi ub-ubing; —akubanminto no bayadanmi; mangrugi ti soltadan.
Ni Lucas kinudkudna manen ti ulona.
—¡Tst! Toy a pirak saan ko a kukua, inted kaniak ni don Crisostomo a maited kadagiti mayat nga agpaay kcnkuana. Ngem makitak a saan kay a kas ti daydi amayo; daydi man ti maingel; ti saan a maingel, saan a makiay-ayam.
Ket inadaywanna ida, nupay di met la unay.
—Annugutentan, ¿ania kadi? —kinuna ni Bruno. —Agpadpada met la ti mabitay ken matay a mapaltugan; datayo a marigrigat awan sabali a pagpapaayan tayo.
—Pudno ta saom, ngem laglagipem tay kabsat ta a babai.
Iti daydi, nawaknitanen, ti rueda mangrugi ti palluten. Dagiti timtimek mangrugida a sumardengen, ket dagiti dua a solta dor ken ti manadi addadan iti tengnga. Iti maysa a garaw ti sentensiador, ti manadi inikkatna dagiti balbalay dagiti tadtadi, ket simmeleng dagiti natarumamis a dawdawada, mangam-amesda, sumilsilapda.
Dagidi dua nga agkabsat immasidegda a sililiday ken siuulimek iti alad ket nagpaliiwda, nga insadagda dagiti mugmugingda iti kawayan. Maysa a tao ti immasideg kadakuada a nangyarasaas:
—¡Pari! sangagasot, mangabak sangapulo, jinnak ita puraw!
Ni Tarsilo kinitana iti kasla ikikita ti ang-ang. Ni Bruno sinikilna, iso a sinungbatanna iti maysa nga ungor.
Dagiti soltador iniggamanda dagidi a dua manok, a kasta unay nagsayaat, ikalkalikagumda a saan da a masugatan. Ti ulimek kasta unay: mabalin a kunaen a dagiti tattao malaksid dagiti dua a soltador, nakabutbuteng da a sinantatao nga allid. Yasidegda ti maysa a manok iti maysa, iggamanda ti ulona sa da ipasippit ti kapallotna, tapno umunget, kasta met ti pamayanda iti maikadua: iti amin a bakal rebbengna nga adda panagpada dagiti agdangadang, uray lallaki a taga Paris ti agsango, uray manok
a pilipino. Kalpasanna, inda ida pagsangwen, inda ida pagasitgen,
