naisabiten iti nagbabaetan dagiti tultulang; ngem ti puraw nasugatan met iti barukong, ket isuda a dua, a naibusandan iti dara,
awan pigsadan, bumangesbangesda ket nagdinnakepda, nagsardengda a dua inggana iti di natuang ti puraw, agruar ti dara
iti sippitna, agkulipagpag ket natay; ti nalabaga, a dina maikkat
ti naisabit a payakna, adda iti abayna, mangin-inot nga nagkukot dagiti saksakana ket agin-inayad nga agkidem dagiti
matmatana.
Iti kasdin, ti sentensiador, a inannurutna dagiti bilbilin ti Turay, intuyangna a nangabak ti nalabaga; nakaam-amak a riaw ti simmaruno iti naikeddeng, riaw a nangngeg iti amin ti ili, atiddag, sangsangkasurot ket nabayag bassit. Ti makangngeg, nga adda iti adayo, maawatanna no kasta, a dejado ti nangabak, tano saan, ti riaw nabiit kuma. Kasta met ti maaramid kadagiti pagpagilian: maysa a bassit a magun-udna nga abaken ti maysa a dakkel, inna idandaniw ken sarsaritaen ti balligina iti inggana iti inggana.
—¿Makitam? —kinuna ni Bruno, a siluluksaw, iti kabsatna, —no kuman pinatinak, ita, adda kuma sangagasot a pisos ta: gapo kenka, awan pay maysa a kuartata.
Ni Tarsilo saan a simmungbat, ngem kinitana ti lawlawna a kas itay adda inna sap-sapulen.
—Adda sadiay a makisasao ken Pedro, —innayon ni Bruno; —ikkanna iti pirak; pagado a piraken!
Pudno, ta ni Lucas agbilbilang iti pirak iti dakulap ti asawa ni Sisa. Adda pay la sao da iti nalimed, sada agsina a kas da la siraragsak.
—Nakatulagna ngata ni Pedro; ni ¡dayta, ni dayta iso ti pudno a maingel! —inyasog ni Bruno.
Ni Tarsilo sililiday ket sipapanunot; pinunasna it linget ti mugingna iti ima ti badona.
—Kabsat, —kuna ni Bruno, —innak, no dika maala ti nakemmo; ti linteg maituloy, ti lasak rebbengna nga iso ti mangabak ket saan ta kuma a dadaelen toy a kanito. Kayatko ti pumusta itoy umay a soltada, ania kad pay? ¡Iti kasta, maibalesta daydi ama!
—¡Agurayka! —kinuna ni Tarsilo, ket pinerrengna a nalaing
— isuda a dua sibebessagda; —umayak met, pudno ta kunam: ibalestanto daydi ama.
