Page:Eachtradh Eibhlís i dTír na nlongantas - Ó Cadhla.djvu/137

This page has been proofread.
129
I dTÍR NA nIONGANTAS

an ḃfocal d’áireaṁ go ceart—ḃíodar ag cogarnaċ agus ag taḃairt uillinn dá ċéile. “Deirim leat,” arsaiġ Eiḃlís léi féin, “go mbeiḋ sé deacair an méid ḃeiḋ scríoḃṫa aca-san a léiġeaṁ fé mbeiḋ deireaḋ leis an triail; aċt, dar ndóiġ, ‘an rud a scríoḃann an púca léiġeann sé féin é.’”

Is cuiṁin leat Taḋg boċt, an t-arcluaċra—é sin a ċuaiḋ síos ’sa simné; ’seaḋ, ḃí sé sin ar ḋuine den Ċoiste agus an blúire cailce ḃí aige ag scríoḃaḋ eaċtraḋ an screuċaḋ ḃí sé á ḋeunaṁ ar an tslinn—raġaḋ sé go dtí an ngrinneal ionnat. Ní ḃfuiġfeaḋ Eiḃlís foiḋneaṁ a ṫuille leis, d’eulaiġ sí taoḃ ṫiar de Ṫaḋg, agus sciob sí an ċailc uaiḋ gan a ḟios dó. Ḋein sí an gnó ċoṁ mear sin ná raiḃ a ḟios ag Taḋg ó ṫalaṁ an doṁain cár imṫiġ sé. Tar éis dó a ḃeiṫ dá lorg agus dá ċuardaċ in gaċ aon áit ċaiṫ sé scríoḃaḋ le n-a ṁéir an ċuid eile ḋen lá agus ḃeaḋ sé ċoṁ maiṫ ḋó ḃeiṫ díoṁaoin; ḟliuċaḋ sé a ṁeur, agus an ḟaid agus a ḟanaḋ an ṁeur fliuċ ḃíoḋ saġas éigin breacaḋ ar an tslinn, aċt dar ndóiġ nuair a ṫirmiġeaḋ sé ḃíoḋ sé imṫiġṫe arís de.

“Léiġ an ċoir, a Ḃollsaire!” arsaiġ an Rí. Do ṡéid an Coinín Gléigeal an stoc fó ṫrí agus d’oscail sé an meamram ḃí in a láiṁ aige agus léiġ sé amaċ an ċoir:

“Whereas Prátaí rósta
Ḃí ag do ḃean ṗósta,
A Rí onóraiġ,
Don ṁac ba ṡine aici,

I