250
mihari kaniya, ug gidayeg niya ang iyang ribal. Si Donya Victorina nalipay uyamut, ug midason dihadiha pagdayeg niya ang iyang sa mga maayong hiyas ni Pelaez, ug iya na unta nga tug-anan si Isagani sa iyang bag-ong gugma, ugaling ang higala ni Paulita miabut nga nagdagan aron sa pagsugilon nga ang
paypay niini nahulog sa kabatoan sa baybayon, dool sa Malkon.
Lansis ba kadto kon nahiatol ba lamang, ang nahitabo mao nga kini nakahatag higayon aron ang higala mahabilin sa tigulang ug si Isagani magkasultig si Paulita sa usa ka balun, nalipay si Donya Victorina, ug aron siya makatag-iya kang Juanito, gitabangan na si Isagani sa iyang mga tinguha kang
Paulita.
Si Paulita may lansis nga iya; sa paghatag niyag pasalamat, nagpasukosuko nagpasuko ug iyang gipasabut si Isagani nga nahibulong siya nga didto siya niadtong dapita, nga ang tanang tawo atua man sa Luneta, hangtud ang mga magdudula nga pransiyanhon....
— Imo akong gisaaran nga makigkita ka dinhi... — Apan. kagabii wala ka gani, makaalinggat nga didto ako sa dulaan. Gisalihan ko ikaw ug tan-aw ug ang imong mga mata didto lang gayud nianang mga cochers....
Nabali na hinoon. Si Isagani nga miadto aron pagsudya, mao hinoon na ang gisudyaan, apan giabut siyag dakung kalipay sa pag-ingon ni Paulita nga gipasaylo siya niya... Nahatungod sa iyang pagsulod sa dulaan, maayo gani nga magpasalamat siya.... gipugos siya sa iyang iyaan, ug siya miadto aron lamang makakita kaniya. Gitamay niya pag-ayo si Pelaez...
— Ang akong iyaan mao ang nahigugma kaniya, miingon siya nga kataw-onon kaayo.
Nangatawa silang duha. Ang kaminyoon ni Pelaez kang Donya Victorina nakalipay kanilang duha, ug mao rag nakita na nila nga nahinayon. Apan, si Isagani nahinumdum nga si Don Tiburcio buhi pa, ug gitug-anan niya niini ang iyang hinigugma. apan gipasaad nga dili gayud siya mosulti sa uban. Si Paulita misaad tuod, apan nakahunahuna siya nga iyang tug-anan ang iyang higala.
Ug gilayon nagkahisgut sila sa lungsod ni Isagani, mga giliyohan sa mga lasang ug nahimutang sa lapyahan sa dagat
