- 277
—Walay tungha, walay tungha! — ug mibulag nga dili na moarang sa iyang lawas tungod sa labihang kalipay.
Hikit-an niyang nagapadulong kaniya si Juanito Pelaez nga maluspad ug gikulbaan; niadtong orasa ang iyang kabuktot misamot tungod sa hilabihang dinalii sa paglikay. Siya usa sa mga makugi kaayong magtotokod sa katiguman samtang kini maayo pagpalakat.
— Eh! Pelaez, unsay nahitabo
— Wala man, ako wala mahibalo! Ako walay labut niana — mitubag nga nagakurog; — ako kanunayng nagaingon kanila nga kana mga binuang... Dili ba tinuod nga ako naga ingon niana?
Si Basilio wala manghibalo kong miingon ba siya niana kun wala ba; apan aron sa pag-alagad nitubag;
— O, lagi apan unsa bay nahitabo?
— Tinuod no? Timan-i ha? Ikaw ang akong saksi ha? Ako baya kanunay baya gayud nga wala mouyon! saksi ka baya ha? Ayaw baya pagkalimot!
— O, lagi, o. Unsa ba gayud, unsa ba lagi ang nahitabo?
— Pamati, ikaw makasaksi nga ako wala mopasakop sa katiguman alang sa laing tinguha, kong dili aron sa pagtambag...
— Dili lagi ako molimod, apan unsa bay nahitabo, tawong kristohanon?
Si Juanito wala na makadungog, mibulag na, halayo na; nagpaduol ang usa ka betirana ug nahadlok nga siya dakpon.
Si Basilio napadulong sa Universidad aron sa pagtan-aw basin na lamang kon giablihan ang sekretariya ug aron sa pagpamatig mga balita. Ang sekretariya gitapukan ug sa sulod may dakung kagubot. Nagasaka kanaug sa mga hagdanan ang mga prayle, mga sakup sa kasundalohan, mga walay opisyo, mga karaang manlalaban ug mananambal, tingali aron sa pagpasidaan nga sila andam sa paghaad sa ilang kusog aron gawion sa paglaban sa mga prayle.
