344
Ug nagairag sa sandiganan sa iyang gilingkoran, gihuyhoy niya ang iyang mga bukton ingon sa nakulangan sa kusog.
Ang kahiwasa nahimong kalisang; nagtinan-away ang usag-usa sa walay paglitok bisan usa na lang ka pulong. Ang iyang Kamahalan buot unta mutindog, apan nagakahadlok nga ingnon unya nga ang iyang pagtindog tungod sa kahadlok, mao nga mipugong na lang sa iyang kaugalingon ug mitan-aw sa iyang masigkakilid. Walay mga sundalo nga nakita; ang mga binatunan nga nag-alagad kaniya pulos dili niya ila.
— Padayon kita pagpangaon, mga ginoo, — miingon, — ug dili lang nato tagdon ang usa ka tiaw!
Apan ang iyang tingog, inay magpalinaw, midugang hinoon ang kahiwasa; ang iyang tingog nagakurog.
— Gibanabana ko nga kanang Mene thecel phares, dili maingon nato nga kita pamatyon mining gabhiuna? — miingon si Don Custodio.
Ang tanan nahitiurok.
— Apan mahimo nga hiloan kita...
Nangaslay ang mga kutsara.
Ang kahayag nagsugod kangiob sa hinayhinay.
— Ang lamparahan nagakapawong, — nagpaniid ang Heneral nga gigil-asan; — amber, patas-i kono ang pabilo, P. Irene?
Niadtong higayona, kalit ingon sa linti, midasmag usa ka panagway ug pinukan ang usa ka lingkuranan ug hidam-agan ang usa ka binatunan ug, sa tiliwala sa kahibulong sa kadaghanan, gisapupo ang lamparahan, midagan padulong sa sotea ug gilabay ngadto sa suba. Kanang tanan nahitabo. sa usa lang ka pagpilok; ang kan-anan nangitngit dihadiha.
Ang lamparahan nahulog na didto sa tubig- una pa makasiyagit ang mga binatunan: — Kawatan, kawatan!...— na ngadto usab dayon ngadto sa’ sotea.
— Usa ka rebolber! -- misiyagit ang usa; — dali, usa ka rebolber! Kawatan!...
Apan kadtong landong, labi pang igmat kay kanila, didto na nahakabayo sa paril nga linetsada ug sa wala pa sila' maka iwag didto miambak na sa suba, nabati ang hinagsa nga pagaw sa pagkahulog sa tubig.
