„Vi! oles, yals pleidik, nevel denu, toen,
Ezugö sofo, yales, ni stimün, ni korem.
Gä seifs tö, ä luyam, ä plafik slafatrid,
Jüs ditridom Vinditäl, äs köt e jüta, bid.
Vi! ole, gad so väpik, in floram de(ü) mayul,
Jon’ [1], eta deilana, logod, in toma dul!
Fesigolöz ga demüs, neflumsö valik fon,
Festonsöz in dels füdik, tenupö gagik, don!
Viö! mölodel stenik, kanida neläbäd!
Tenüpo vanlik ole, festun, dem glora sät!
Neläbädüni ole, Tenüpo neit blun,
Yi! lukög lätik ola, yi ola nem, len fun’!“
Bäledel so evokom, da lügik, gretik stil,
Möns … ga seistoms doni, su yals ya glofom til.
Geilik kölüm bal nog, noelom tefü bös’,
Id ate ya dislidöl, in neit drefom nös’.
E zo, pla gadöps väpik, te gadöp in soal,
Bim nonik rebom jadis, no fonäd drefom stal’!
Non kanid nünom regi, non jamepalabuk,
Fögedö! disö! stados, so! neläbäda luk.
- ↑ pla Jonob.
