— 4 —
swóje męstwo, — co je napjisane w xędze chronikorum Kaszebski, Tomje II. zeszece 30. na stronje 179. a to w te slowa: Nom jich każe bjic, a wszetkich wubjijeme — wjeczni sobje zaszczet wu całeho swjata zrobjile. Stąd pwstało mjono nasze Każebji czele Kaszebji; e wjes, njedalek bójowjiszcza leżąco, Sławószeno mo po wjeczne czase naszę sławę głosec e sławą słenąc; a nasz Xąże Swjatopełk, co pótemu tak wójoweł, jakbe całi swjat chceł pełknąc, zoto nom nadeł rożne diploma, chtere jesz pódzisdzen leżą na roteszu Puckim jako w stołecznim mjesce zemje Kaszebskje. Pódregje mąme me no sę zlanę wszetkie te łaski, chtere mjele ni downi naszi przodkowje: Abraham, Jizak, Jakub, Możesz e jinni.
P. Moj Bracje, jak wjidze, to njibi coś do prawdi mowjisz i fundamentalnje wiwodzisz; ale nje mogłbiś mji granjic waszej zjemji opjisać.
K. Panje, grance Kaszebskje są w móji głowje tak mócno weznaczone, że jich njigde zabec niimogę: e tak kóżde dzecko, co sę dzis na swjat rodzi, ju wjitro je polcę wukazeje. Grance Kaszebskje jidą,
