— 10 —
Zarnowskjeho, lacus Piasnensis. Do Mełeho mórza wpodo rzeka Jordan, co sę pónaszemu Plutnjica zowje; a to dlo teho, że tu lud Póganski e Zedowski wósteł wód grzechu wóplukąni. Oj, kjebele Wpon nasze storą mapę czele landkortę, na chteri krajobroz całe nasze zemje sę znajdeje, wjidzeł: jak wónji to szle przez tę puszcze, kje na nji jesz wjelgje lase e wóde bełe, tobe Wpon sę njepomału zdzewjeł: bó wónji totu, totę, to donąd, to nazod, jak reki łazele. Kó tej jesz żodne drogi, anje ros stegne pódcewe tęnjebeło. Dlo tehonjimożemesę dzewjic, że to tak dlugo derowało, bó wónji tesz czasę e dobrze sę na nji mjele, kje jimle głod njedokuczeł. Wjele mjesc, przez chtere wónji przechódzele, jesz pódzisdzen wód jich szczesco abo njeszczesco swóje mjona mają, tak w Wóliwje pósodale wónji jesz wóliwę, ale w Kólibkach bele wónji ju tak zmęczoni, że sę le kólibale e muszele sę na posiłk do Copote copnąc. W Grabowce narznęłe wónji sobje grabowech kijow e palec, ale mjimo teho w Chilonji ju wjele jich sę le tak chileło, a prze Cesowji muszeł jeden dregjeho dali cesnąc. Pótemu przeszle wónji do błota
