MAR A n-INNSTEAR ÍDE AN ĊAIT
ar ṫaoḃ mo Ḋaid—agus ní mar ġeall ar an scilling é.
Tar éis na beiṫíġ a ċur sa traen iseaḋ ṫánamair ar an tsráid. Ċuaiḋ Daid ar lorg an airgid agus ċuas féin ag féaċaint ar gaċ aon rud. Áit anaṁór iseaḋ an Daingean agus ta mórán daoine ann. Siopaiṫe is mó atá aca, agus gaċ aon áit lan de ṗluda. Luċt tarta ar fad atá ann, ní foláir, mar deoċanna ar fad a ḃíd na siopaiṫe a ḋíol. Ní ḟeadar cad a ċuireann an tart go léir ar ḋaoiniḃ nuair ṫagaid ’on Daingean. Bíonn taoscána móra cuḃránaċa de stuif éigin ġránna ḋuḃ ’á slugaḋ síos aca mar ḃeaḋ gaṁna ag ol ḃainne; agus ċífeá an súlaċ buiḋe tiompall a mbéil agus ar a bpus fé mar ḃíonn rian an ḃainne ar an “sucaí” gaṁna ata againne sa ḃaile.
Tar éis tamaill do ḃuail Daid arís liom. Ḃí sé féin agus beirt eile ag teaċt amaċ as tiġ agus ḃí sé ag triomú a ḃéil. Ċuireas i gcuiṁne ḋo mar ġeall ar an scilling úd agus fuireas uaiḋ í. Ṫug an ḃeirt eile tuistiún dom nuair a fuaireadar amaċ gur mac le Daid me.
“Is maiṫ an garsún é, bail ó Ḋia air,” aduḃairt duine aca.
“Ní fada go mbeiḋ sé sin ċun maiṫeasa agat, a Ṡéamais,” arsan fear eile aca lem’ aṫair—aċ d’imiġeas-sa liom ag ceannaċ uḃall agus misleán agus brioscaí. Ní fada i n-ao’ ċor do ṡeasaiṁ ag scilling dom—tá an donas le daoire ar gaċ aon rud agus níor ṁór duit mála pingní ċun aon tsúlaċ a ḃaint as lá sa Daingean.
I gcionn tamaill eile ċuas ar lorg m’aṫar agus cá ḃfaġainn é aċ ar aḋastar age Mam i lár na sráide ṫíos agus an ḃeirt aca am’ lorg-sa. Ḃí sise ’á ráḋ go raiḃ an garsúinín boċt caillte nó tuitiṫe leis an ocras agus gur ċuma le n-a aṫair aċ ḃeiṫ caiṫte istiġ i dtiġ óil ’á ṫéiḋeaṁ féin le puins. Ḃí Daid d’iarraiḋ a ċur ’na luiġe uirṫi gurab aṁlaiḋ ná fanfainn ’na ṫeannta agus ná raiḃ aon ḃaoġal orm.
Rugadar leo annsan me ag ceannaċ bróg dom. Ḃí
21
