៨ – ទុត្តាហទិដ្ឋិកុដតេន សុទដ្ឋហត្ថំ ព្រហ្មំ វិសុទ្ធិ - ជុតិមិទ្ធិពកាភិនានំ ញាណាតទេន វិធិនា ជិ - តវា មុនិន្ទោ តន្ដេជសា ភវតុ តេ ជយមង្គ័លានិ ។ ព្រះមុនិន្ទពិនគោតម ផ្ចាញ់មហាព្រហ្មឈ្មោះពកា សម្គាល់ថាអាត្មារុងរឿងដោយគុណវិសុទ្ធិ។ដៃកាន់អាសិរពិស គឺចិត្តទ្រឹស្ដីដ៏មូរមុត កាន់ខុសផ្លូវសម្ពុទ្ធ មិនលើកលាកលះបង់ប្រាណ ។ ទ្រង់ឈ្នះដោយពិធីឱសថវិសេសសម្រាន្ត ផ្សំត្រូវគាប់សន្ដាន គឺព្រះញាណប្រោសទេសនា ។ រីជ័យមង្គល ចូរមានដល់អ្នករាល់គ្នា ដោយតេជៈជយា ឈ្នះព្រហ្មាឥតមានហ្មង ។ ឯតាបិ ពុទ្ធជយមង្គ័លអដ្ឋកាថា ឃោ វា ចនោ -
ទិនទិនេ សរតេ មតន្ទី ហិត្វាននេកវិវិធានិ ចុបទ្ទ
វានិ មោក្ខំ សុខំ អធិកមេយ្យ នរោ សបញ្ញោ ។ យោនរោជនឯណា កបបញ្ញាប្រាសក្ដីខ្ជិល ឧស្សាហ៍សាងទានសីល សូត្ររំឭកព្រះធម៌ថ្លៃ ។ គាថាប្រាំបីបទ នេះកំណត់ឈ្មោះពុទ្ធជ័យខំសូត្រសព្វៗថ្ងៃ កើតមង្គលជានិរន្តរ៍ ។ សោនរោរី ជននោះបានរំដោះរោគអាសន្ន ឧបទ្រពអនេកលន់ មានប្រការផ្សេងៗផង ។ នឹងដល់ធម៌ក្សេមក្សាន្ត គឺព្រះនិពា្វនសុខកន្លង លែងទុក្ខទាំង៤កង ដោយពុទ្ធជ័យមង្គលនេះ ។
ចប់ពុទ្ធជយមង្គលប្រែតែប៉ុណ្ណេះ
