(संस्कृत सोडून)सगळ्यांत पयलें व्याकरण आसा,अशें अभ्यासकांचें मत आसा.पूण त्या व्याकरणाची प्रत सद्या उपलब्ध ना.ते उपरांत पाद्री तोमास इश्तेव्हांव हाचें Arte da Lingua Canarim (१६४०) वर्सा उजवाडा आयलें.हाचे उपरांत व्याकरणाचीं बरीचशीं पुस्तकां उजवाडाक आयलीं.तातुंतलीं कांय म्हत्वाचीं पुस्तकां आसात,तीं अशीं-पाद्री मोफयचें A Grammer of Konkani Language(१८८२),कॉनेगु जुझे द एस्.रीत इ सौझ हाचें Elementos da Lingua Concani (१९२९),जानीन रांजेल हाचें A Gramatica da Lingua Concani (१९३३),कारेल प्रिक्रेल हांचें Pricipia Linguae Brahmanicae. हांचेभायर मो दाल्गादु हाच्या कोंकणी व्याकरणाचें हातबरप,पणजेचे सेंट्रल लायब्ररींत उपलब्ध आसा.
१९४९ वर्सा शणै गोंयबाबाचें कोंकणिची व्याकरणी बांदावळ हें पुस्तक उजवाडा आयलें.कोंकणी व्याकरणाच्या इतिहासांतलें तें एक आधुनिक अशें व्याकरण आसा.ते उपरांत १९८६ वर्सा सुरेश जयवंत बोरकार हाचें कोंकणी व्याकरण हें पुस्तक उजवाडा आयलें.
व्यास:महाभारत कालीन एक तेजीश्ट व्यक्तीमत्वाचो म्हापुरूष,ग्रंथकार आनी महागिन्यानी.ताचीं जायतीं नांवां प्रचलित आसात तीं अशीं-वर्णना काळो म्हूण कृष्ण,द्वीपांत जल्मल्लो देखून द्वैपायन.हाचे वयल्यान कृष्णद्वैपायन अशेंय जोडनांव ताका रूढ जाल्लें.ताणें वेदान विव्यास अशे वेदांचे विभाग केल्ले देखून ताका व्यास अशें म्हण्टाले.हाचेभायर पराशराचो पूत देखून पाराशर्य अशेंय नांव घेतात.ताका महर्रषी म्हणप जातालें.
पुराणकारांच्या मतान व्यास हें व्यक्तिनाम नासून ती उपाधी आसा.तें एक धर्मीक पीठ आसा.दर एका द्वापर युगांत विष्णु व्यास रुपान अवतार घेता आनी संवसाराच्या हिताखातीर एका वेदाचो विभाग करता.अशे २८ व्यास जाल्ले आसून कृष्णद्वैपायन हो निमणो व्यास.भागवतांत ह्या २८ व्यासांची नांवां दिल्यात तीं अशीं-(१)ब्रह्मा, (२)प्रजापती (३)शुक्राचार्य (४)बृहस्पती (५)सूर्य (६)यम (७)इंद्र (८)वसिष्ठ (९)सारस्वत (१०)त्रिधामा (११)त्रिवृष (१२)भारद्वाज (१३)अंतरिक्ष (१४)धर्म (१५)त्रय्यारुपी (१६)धनंजय (१७)मेधातिथी (१८)व्रती (१९)अत्री (२०)गौतम (२१)हर्यात्मा (२२)वाजश्रवा (२३)सोम आमुष्यायण (२४)तृणबिंदू (२५)भार्गव (२६)शक्ती (२७)पराशर आनी (२८)कृष्णद्वैपायन.
व्यासाची जल्मकथा अशी आसा-हस्तिनापूर लागसारच्या एका वाठारांत राजा उपरिचर वसू हाका सत्यवती नांवाची धूव आशिल्ली.ल्हानपणासावन तिचो सांबाळ यमुनेचे देगेर रावपी दाशराजान केल्लो.तो कोळी आशिल्लो आनी यमुनेचे देगेर होड्यान लोकांक हाड-व्हर करप हो वेवसाय तो करतालो.फुडें हें काम सत्यवती करूंक लागली.एक दीस पराशर मूनी थंय आयलो आनी ताणें आपल्याक पलतडीन पावोवंक सांगलें.दाशराजान तें काम सत्यवतीकडेन सोंपयलें.होडें चलोवपी हे धीवरकन्येचें रूप जेन्ना पराशरान पळयलें तेन्ना तो तिचेर भाळ्ळो.ताणें तिचेकडे जेन्ना मोग उक्तायलो तेन्ना तिणें आपल्या आंगाक नुस्त्याचो वास येता म्हणपाचें ताका सांगलें.
पराशरान आपल्या तपाच्या प्रभावान तिच्या आंगाची हिवसाण पयस करून तिका सुवासीक केली.तो वेळ दिसाचो आशिल्लो देखून पराशरान धूकें तयार करून तिचेकडे समागम केलो.उपरांत थंयच्यान वता आसतना पराशरान तिका आशिर्वाद दिलो,तुगेर म्हापुरुष जल्माक येतलो आनी एका भुरग्याची आवय जावनय तुजें आंकवारपण अभंग उरतलें.फुडें सत्यवतीन यमुनेच्या एका द्विपांत एका चल्याक जल्म दिलो.होच वेदव्यास.इतिहासकारांच्या मतान व्यासजल्माचो काळ सनआदीं ३१०० हो थारता.
फुडें व्यास आपल्या बापायचो सोद घेवन हिमालयांत ताच्या आश्रमांत तपश्र्चर्या करूंक गेलो.वतना ताणें सत्यवतीक वचन दिलें तूं जेन्ना म्हाका याद करतली तेन्ना हांव हाजीर जातलो.तरणेपणांत ताणें जाबालीची धूव वटिका हिचेकडेन लग्न केलें.ताका शुक्र हो पूत जालो.
फुडें सत्यवतीचें हस्तिनापूरचो राजा शंतनूकडे लग्न जालें.तिका दोन पूत आशिल्ले.तातुंतल्या एकट्याक झुजांत मरण आयलें आनी दुसरो पूत विचित्रवीर्य हाका क्षयरोग जाल्लो.ताका अंबिका आनी अंबालिका अशो दोन बायलो आशिल्ल्यो.पूण विचित्रवीर्याक भुरगें जावंचे आदींच मरण आयलें.तेन्ना आपलो वंश हांगाच सोंपतलो हो विचार करतांकरतां तिचे तकलेंत नियोगाची कल्पना आयली.त्या काळांत भुरगें नाशिल्लें विधवेक देराकडल्यान पुत्रोत्पत्ती करून घेवपाक धर्माची संमती आशल्ली.तिणें अशावेळार आपलो पूत व्यास हाका आपोवन हाडलो आनी ताका नियोगाची आज्ञा दिली.व्यास हो रंगान काळो आणी कुरूप आसिल्लो.ताच्या आंगांक घाण येताली.ताच्यो जटा आनी खाड वाडिल्लें.फुडें व्यासापसून अंबिकेगेर कुड्डो धृतराष्ट्र आनी अंबालिकेगेर पांडुरोगी पांडू जल्माक आयलो.फुडें धृतराष्ट्रापसून कौरव आनी पांडूपसून पांडव असो कुरूवंशाचो विस्तार वाडलो.उपरांतच्या काळांत कौरव आनी पांडव हांचें मदलें महाझूज थांबचें देखून व्यासान जायते यत्न केले पूण तातूंत ताका यश मेळ्ळें ना.
व्यासाचो आश्रम हस्तिनापुरालागसारच सरस्वतीचे देगेर आशिल्लो.थंयच्यान तो हस्तिनापुरांत यो-वच करतालो.कौरव-पांडवांचे अस्त्रपरिक्षेवेळार तो उपस्थित आशिल्लो.युधिष्ठिराक राजसूय यज्ञाची प्रेरणा ताणेंच दिल्ली.युध्दांत हारून पांडव वनवासाक गेले तेन्ना धरतराष्ट्राक मेळून पांडवांकडे अन्यायान न वागपाचो ताणें सल्लो दिलो.तशेंच द्वैतवनांत वचून तो पांडवांक मेळ्ळो थंय ताणें युधिष्ठिराक प्रतिस्मृती नांवाची सिध्दविद्या शिकयली.अज्ञातवास सोंपोवन पांडव
