करून अणुशत्त्की मंडळाच्या कार्याचेर त्या त्या देशाचें अणुशत्त्कीविशींचें धोरण तशेंच खूबदां संयुत्त्क राश्ट्रांचें अणुशक्तीविशींचें आंतरराश्ट्रीय धोरण हांचो प्रभाव दिसून येता. ह्या मंडळाच्या वावराक दुसऱ्या म्हाझुजा उपरांत चालना मेळ्ळी. अणुशत्त्कीचे निर्मितींत अमेरिकेचीं संयुत्त्क संस्थानां आनी रशिया हे देश खूब फुडें आसात. अमेरिका आनी रशिया हांच्या प्रमाणूच ब्रिटन, फ्रांस, जपान, चीन, भारत, पाकिस्तान ह्या देशांतूय अणुऊर्जा- मंडळां आसात. तेभायर संयुत्त्क राष्ट्रांच्या ‘इंटरनॅशनल अॅटॉमिक एनर्जी एजन्सी’ (1957) ह्या संघटनेवरवीं अणुशत्त्कीविशींच्या आंतरराश्ट्रीय सहकार्याच्यो आनी अनुशत्त्कीच्या विधायक उपेगाच्यो येवजण्यो मांडप जाता.संयुत्त्क राश्ट्रांच्या अणुशक्तीविशींच्या धोरणाप्रमाण कांय राश्ट्रांनी सहकारी संघटनांची थापणूक केल्या. भारतीय अणुशक्त- आयोगः भारतांत 14 एप्रिल 1948 दिसा अणुशत्त्कीविशींचो कायदो जावन 10 ऑगस्ट 1948 दिसा भारताच्या अणुशत्त्क- आयोगाची थापणूक जाली. ह्या अणुशत्त्क- आयोगान सुरवातीक सावनूच अण्वस्त्रां तयार करप ना अशें धोरण थारायलें. शेतकाम, जीवविज्ञान, उद्योगधंदे, वैजकी उपचार आनी वीज निर्मिती हांचे खातीर अणुशत्त्क वापरपाचें आयोगाचें धोरण आसा. हाचे पयलीं म्हळ्यार 1945 त टाटा उद्योगसमूह आनी तेन्नाचें मुंबय सरकार हांच्या पालवान ‘टाटा इन्स्टिट्यूट ऑफ फंडामेंटल रिसर्च’ हे संस्थेची थापणूक जावन अणुशत्त्कीविशींच्या वावराक चालना मेळ्ळी. 1948 त नेमिल्ल्या अणुशत्त्क- आयोगाचो डॉ. होमी जहांगीर भाभा अध्यक्ष आशिल्लो. अणुशत्त्क आयोगाचो डॉ. होमी जहांगीर भाभा अध्यक्ष आशिल्लो. अणुशत्त्क आयोगाच्या वेगवेगळ्या शाखांपैकी भाभा अणुसंशोधन केंद्र ही व्हडली शाखा आसा. अणुशत्त्क आयोगाच्यो कांय हेर म्हत्वाच्यो शाखा तुर्भे, मुंबय(महाराष्ट्र), अहमदाबाद (गुजरात), हैद्राबाद(आंध्र प्रदेश), नानगल (पंजाब), गोरिबिदनूर, ऊटकमंड आनी गुलमर्ग (कर्नाटक),जादुगुडा (बिहार), चावरा, मानवलकुरा, अलवाये (केरळ) आनी कलकत्ता (बंगाल) हांगा आसात. डॉ. भाभा हाच्या मरणांउपरांत 27 जून 1966 सावन डॉ. विक्रम साराभाईकडे मंडळाचें अध्यक्षपद आशिल्लें. डॉ. साराभाईच्या मरणाउपरांत जानेवारी 1972 त श्री. सेठना हो अध्यक्ष जालो. ताच्या उफरांत डॉ. राजा रामण्णा भारतीय अणुशक्ती आयोगाचो अध्यक्ष जालो. सद्या डॉ. एम. आर. श्रीनिवासन् हो आयोगाचो अध्यक्ष आसा.
-को.वि.सं.मं.
अतिसारः नित्यापरस चड फावट आनी पातळ रूपांत परसाकडेन जावप म्हळ्यार अतिसार. गरिबी आनी अन्नाडपणाक लागून आपलें भलायकेविशीं आनी घर तशेंच घराभोंवतणी नितळसाण राखपाचें गिन्यान नासप हेंच अतिसाराचें मुखेल कारण. उक्तडार संडास करप, कोयर रेबो सारकिल्यो घाणी भोंवतणी सांचून उरप, हाका लागून मुसांची भरपूर प्रमाणांत उत्पत्ती जाता तांकां लागून, आनी पिवपाच्या उदकालागीं घाणयाऱ्यो वस्तू सांचून उरिल्ल्यान उदक इबाडटा. दाट लोकवस्तींच्या वाठारांनी अतिसार चड प्रमाणांत जाता. उश्ण ओल्या हवामानांत अतिसाराचे सुक्ष्मजंतु (microbes) अतिसाराची लागण हाडटात. ही लागण चडशी गिमांत, पावसाचे सुरवातेक आनी पावस सोंपच्या काळांत सुरू जाता. दूद पिवपी ल्हान भुरग्यांक आनी खास करून अशक्त, मंदबुद्दी, मनोरुग्ण आनी बोर्डिगांत रावपी भुरग्यांमदी अतिसाराचें प्रमाण चड आसता. भारतांत अतिसाराचें प्रमाण 14 % तें 20 % लोकांमदीं दिसून येता. विषुववृत्तीय हवामानाच्या वाठारांनी हो रोग बऱ्याच जाणांक जाता. अतिसार हो एक संसर्गजन्य रोग. ताचीं मुखेल वैजकी कारणां म्हळ्यार बॅक्टेरिया आनी हेर सुक्ष्मजंतूची वाड. बॅक्टेरिया शिगेल्ला, व्ही पॅराहिमोलिटीक्स, सालमोनेला, ई.कोलाय, पायोसायनस, कॉलरा, प्रोटीयस ह्या प्रकारचे आसतात, जाल्यार व्हायरस, अॅम्पीलॉबॅक्टर, जियार्डीया, दंत हांकांलागूनयबी अतिसाराची लागण पातळटा.
अतिसार-अतीतपंथ
अतिसार जावपाचीं हेर कारणां म्हळ्यार चुकीचो आहार, क्वाशिअरकर, सीलीयाक डिसीज, सेप्टीसेमिया, नेक्टोटायझींग, एण्टेरोकोलायटीस, पेलेग्रा (जीवनसत्व ब-1 चो उणाव), पचनरस उणावाचो जल्मदोश हीं जावन आसात. लक्षणाः पर्थून पर्थून सादारण पातळ वा एकदम उदकाभशेन पातळ भायर जावप हें मुखेल लक्षण. ताप, भूक नासप, पोटांत दुखप, ओंकरी योवप अशींयबी लक्षणां आसूं येतात. चड भायर जायत आनी चड फावट ओंकरी आयल्यार रोगी डीहायड्रेशन आनी इलेक्ट्रोलायट इंबेलन्स स्थितींत वचूंक शकता. (आंगातलें उदकाचें प्रमाणा सामकें उणें जावप आनी रगतांतलें मीठाचें प्रमाण इबाडप) अशा वेळार काळीज कलकलता, दोळ्यांमुखार काळोख येता, अस्वस्थताय येता, उलोवपाची लेगीत शक्त उरना, हातपांय थंड जातात, दोळे भितर वतात, कात सुकी पडटा, मुतप उणे वा बंद जाता, रगतदाब देंवता, नाडी मंद वा जलद जाता आनी रोगी बेशुद्ध जावं येता वा मरूं येता. उपायः ल्हान भुरग्याक अतिसार जाल्यार ताका आवयचें दूद दिवं येता. पूण 2.3 दिसांखातीर बाटलेचें दूद दिवप बंद करचें पडटा. जाण्यांखातीरयबी पथ्य पाळप गरजेचें आसता, फळांचो रोस, ताक, लस्सी, पातळ पेज असलो आहार घेतल्यार बेगीन गूण येता. उदकांत साखर आनी मीठ घालून तें मिश्रण पिवंक दितात वा इलेक्ट्रोलायट पावडर (ग्लुकोज आशिल्लो क्षार पीठो) उदकांत घालून पिवूंक दितात. ओंकारी चड येवून दुयेंत मनशाची परिस्थिती इबाडत जाल्यार ताका हॉस्पिटलांत व्हरचो पडटा. हॉस्पिटलांत Intravenous Fluid गरजेप्रमाण दिवचें पडटा. आंगांत रगत उणें जावन अॅनेमियाचीं लक्षणां दिसल्यार रगत दिवचें पडटा. ब आनी क जीवनसत्वांयबी दिवप गरजेचें. कांय वेळार रोगाचीं कारणां पळोवन अॅण्टिबायोटिक्स दिवंची पडटा. जतनायः भुरग्यांक चडांतचड तेंप आवयचें दूद दिवचें. बाटलेचें दूद दिल्यारपसुन नितळसाण राखची. ल्हान भुरग्याक वेळार गोवरची लस दिवंची. उदक तापवन पिवचें. संडासांतल्यान आयल्या उपरांत तशेंच कितेंय खावचेपयलीं हात शाबू लावन धुंवचे. जेवण बरेतरेन शिजोवचें संडास उक्तडार आसचो न्हय. रेब्या उदक उक्तडार सोडचें न्हय. रावतल्या सुवाते भोंवतणी नितळसाण राखची. अतिसाराचेर वेळच्यावेळार उपाय जायनाजाल्यार रेनल फेल्युअर (मुत्रपिंडाचेर परिणामजावप), हड्ड्यांत थंडी भरप, कान व्हांवप, कुपोषण असले विकार जांव येता.
-डॉ. आनंद हऴर्णकार
संदर्भः 1. Achar, S. T., Text book of Pediatrics; 2. Davidson’s Principles and Practice of Medicine; 3. Park, J. K., Textbook of Preventive and Social Medicine.
अतीतपंथः संवसाराचो त्याग करून संन्यस्त वृत्तीन परमार्थाचें आचरण करपी बैरागी लोकांचो पंथ. शैव आनी वैष्णव पंथांत अतीतपंथीय लोक मेळटात. वैष्णव अतीत बिहारांत दिसतात. अवधूत आनी अतीत हातूंत लागींचें नातें आसा. अवधूत हो शब्द पूर्विल्लो आसून अतीत नवो आनी थळावो जावन आसा. खऱ्या अर्थान दशनामी गोसावी वा साधू हांकां अतीत ह्या नांवान वळखतात. दशनामांतल्या अर्द्या वर्गाक दंडी म्हणतात. कारण ते दंड वा सोटो वापरतात. अतीत दंड वापरीनात. तांचे खाण, जेवण, कपडे आनी दीक्षाविधी हे दंडी परस वेगळे आसतात. चड करून सगले संन्यासी अतीत आसले तरी तातूंतले काय जाण ‘गृहस्थाश्रम’ सांबाळून वेपार धंदोय करतात. संन्यस्तअतीत मठांत वा आश्रमांत रावतात. तांची वस्त्रां गेरून रंगयिल्लीं आसतात. ते महादेव, भैरव आनी हनुमान हाका भजतात. तत्वज्ञानांत अव्दैताचो पुरस्कार करतात. शैव अतीत अर्धनग्न रावन जटा आनी खाड वाडयतात. ते मौन पाळटात आनी भीक मागून जियेतात.
-कों.वि.सं. मं.
