आर्विल्ल्या विशयांचेर काव्य-लिखाण करतात.
गद्य एकुणिसाव्या शेंकडयाच्या उत्तरार्धांत गद्यलिखाणाची गरज जाणवूंक लगिल्ल्यान नेमाळ्यांतल्यान,धर्मीक ग्रंथांतल्यान पाठ्यपुस्तकांतल्यान गद्यलिखाणाचो वापर जावंक लागलो.1840 वर्साचे सुर्वेकसावन व्हड प्रमाणाचेर ग्रंद्यग्रंथ-लिखाण निर्माण जावंक लागलें.आरुमुग नावलर हाणें पेरियपुराणम् ह्या शैव म्हाकाव्याचो गद्य अणकार केलो तशेंच धर्मीक विशयांचेर ताणें तमीळींत ग्रंथ बरयलो,ताणें तमीळींत पाठयपुस्तकांय सगल्यांत पयलीं बरयलीं. वेदनायकम् पिळळै हाणें सोंपे शैलींत आपल्यो कांदबऱ्यो बरयल्यो सी.डब्ल्यू.दामोदरम् पिळळै हाणें तोलकाप्पियम् वीरचोलियम आनी चूडामणि हे प्राचीन ग्रंथ संपादीत करुन तांकां टिपटिपण्यो जोडल्यो वी.जी.सूर्यनारायणशास्त्री हाणें मतिवाणन् नांवाची कांदबरी बरयली. डॉ .स्वामीनाथ अय्यर हाणें गद्यशैलीत खूब ग्रंथ बरयले.पूण आपलो गुरु मीनाक्षीसुंदरम पिळळै हाचें चरित्र आनी आत्मचरित्र हे ताचे म्हत्वाचे ग्रंथ आसात. स्वामी वेदाचलम् वा मरैमलै अडिगळ हो शुध्द तमीळ गदयाचो पुरस्कर्तो आशिल्लो.टी.सेलवकेशवराय मुदलियार हाच्या कंबन तिरुवळ्ळुवर हांचेवयल्या समिक्षा ग्रंथांचो मुजरत उल्लेख करचो पडटा.तिरु वि.कल्याणसुंदरम मुदलियार हाणें तमीळ गद्याक आत्मचरित्र खाशेलें आसा.तो एक उत्कृश्ट संपादक,राजकारणी आनी प्रभावी वक्तो आशिल्लो.पेण्णिन पेरुमै अल्लतु वाळ्कैत्तुण म्हळ्यार बायलांचें व्हडपण तशेंच तिरुक्कुरळच्या सुर्वेच्या कांय प्रकारणांवयलें विस्तारान केल्ले भाश्य हे ताचे ग्रंथ मुजरत उल्लेख करपासारके आसात..राजाजी हाचे महाभारत आनी रामायण ह्या ग्रंथांक खूब नामना मेळ्ळ्या आर्विल्ल्या काळांत्ल्या लेखकांनी वृत्तपत्रकार म्हणून लिखाणाच्या मळार पावल घालें आनी उपरांत तांकां निबंदकार,कादंबरीकार आनी लघुकथाकार म्हणून नामना मेळळी.अशा लेखकां भितर कल्की (आर्.कृष्णमूर्ती) हांची सुवात म्हत्वाची आसा.ताच्यो शिवगामियिन् शपथम् पार्थिवन कणवू मोगिनी-तीवु आनी पेन्नियिन शेलवन् ह्यो इतिहासीक स्वरुपाच्यो कादंबऱ्यो आसत.तेच भाशेन ताच्यो कलवनीन कादली शोलै मलै इळवरशी आनी अलै ओशै ह्योय ताच्यो कादंबऱ्यो उंचेले प्रतीच्यो मानतात.ताचे हेच अलै ओशै हे कादंबरीक 1956 वर्सा साहित्य अकादेमी पुरस्कार फावो जाला.जगवीर पांडयान आनी शुध्दानंद भारती हांणीय खूब प्रमाणांत गद्य लिखाण केलां.नामक्कळ रामलिंगम पिळळै ह्या कवीन लेगीत गद्य लिखाण केलां.ताणें बरयल्लें आत्मचरित्र उल्लेख करपा सारकें आसा. तमीळ समीक्षेच्या क्षेत्रांत आर्,पी,सेतू पिळळै,ए.श्रीनिवास राघुवन्,डॉ.ए.सी.चेट्टियार,ए.एस.ज्ञानसंबंधन,रघुनाथ,टी.पी मीनाक्षीसुंदरम पिळळै,कि.वा.जगन्नाथ्,भास्कर तोंडैमान्,एम्,वरदराजन आनी अव्वै सु.दोरैस्वामी पिळळै हांचो उल्लेख करप चड गरजेचें .आर्,पी,सेतू पिळळै हाणें शिलप्पधिकारम् आनी तिरुक्कुरळ ह्या ग्रंथांवयलें समिक्षेवयलें लिखाण तमीळ समिक्षेंतली म्हत्वाची भर म्हणची पडटली. ए.के.चेट्टियार आनी एस्.एम् लक्ष्मण चेट्टियार हाणें भोंवडे वर्णनां बरयल्यात .एस्.एम् लक्ष्मण चेट्टियार हो एक बरो समिक्षकूय आसा. वा स्वामिनाथ शर्मा.डॉ.राजमणिक्कम् पिळळै .एन्.एस.कंद्य्य पिळळै,कै,अप्पादुरै पिळळै,ए.के,परंधामनार, पी,एन्.अप्पुस्वामी,टी.पी.नवनीतकृष्णान्,मु.अरुणाचलम्,पेरियस्वामी तूरन्,एम्.आर. एम्.अब्दुल रहीम ह्या लेखकांनी इतिहास,,चरित्र् विज्ञान,मानसशात्र,कुक्कुटपालन,उद्याविज्ञान,शेतकी,शिवणकला,राज्यशास्त्र,अर्थशास्त्र, सहकार,भलायकी,शिक्षण अशा विंगड विंगड विशयांचेर लिखाण केलां. कथा मंगयारक्करसियिन कादल मुदलिय कथैगळ् हो वी.वी एस्.अय्यर हाचो ह्या संपादकान खूब कथा बरयल्यात.पुदुमैप्पित्तन ह्या प्रतिभा संपन्न अशा लेखकान शंबरांवयर लघुकथा बरयल्यात.के.पी.राजगोपालन्,कल्की,रामैया हेय नामनेचे कथालेखक आसात.तेच प्रमाण एन्.पिच्चैमूर्ती,देवन,अरु रामानाथन्,ति,ज.रामनाथन् विंधन्,राधा मणालन्,मायावी,जयकांतन्,अकिलन,कि,वा,जगन्नाथन् ह्या लेखकांनी हेर तमीळ साहित्या वांगडा व्हड प्रमाणांत कथा- लिखाणूय केलां. कादंबरी तमीळींत कादंबरी लिखाणाची सुरवात वेदनायकम् पिळळै हाणें केली.प्रताप मुदलियार चरित्रम् आनी सुगुण सुंदरी ह्यो ताच्यो कादंबऱ्यो खूब लोकप्रिय जालयो.ए.माधवैया हाची पद्मावती,बी,आर राजम्,अय्यर हाची कमकांबाळ सरवण पिळळै हाची मोहनांगि,सरसलोचन चेट्टियार हांची सरसांगी ह्यो उल्लेख करपासारक्यो कादंबऱ्यो आसात. आर्णी कुप्पुसामी मुदलियार,वदुवूर दुरैसामी अय्यंगार आनी वी..एम्.कोदैनायगी हांणी खूब कादंबऱ्यो बरयल्यात.जगसिप्पियन् हाची पतिनिकोट्टम,मणिशेखरन् हाची ओरुकोडियल इरमलरकळ्,एल्,आर्,वी हाची मधुलरुम वंडुम् ह्यो नामनेच्या इतिहासीक कादंबऱ्यो आसात.वी.रामस्वामी अय्यंगार,सी.एन्.अण्णादुरै,लक्ष्मी,अकिलन्,(पेरुंगळूर वैद्यलिंगम् पिळळै),के .एन्.सुब्रह्मण्यम,सोमू,रघुनाथन्,सुकी,विंधन्,अनुत्तमा,राधा मणालन,एम्.वरदराजन्,जीव पार्थसारथी आनी पिळळै विल्ळालन्,गोमती स्वामिनाथन ह्या लेखकांनी समाजीक विशयांचेर कादंबरी-लिखाण केलां नाटक नामनेचे कवी आनी व्दिदानांनी आपलें लक्ष्य फक्त अभिजात साहित्याचेरुच केंद्रीत केलें आनी ताका लागून फक्त सामान्य दज्यार्यच्या लेखकांनीच ही तमीळ नाटयपरंपरा फुडें चलयली.एकुणिसाव्या शेंकडयाच्या दुसऱ्या अर्दांत मात अस्तंती लोकांकडेन संपर्क आयिल्ल्यान कांय प्रतिभासंपन्न व्यक्तींनी स्फूर्त घेवन रंगमाचयेक नवो जल्म दिलो.ह्या व्यक्तीं भितर शंकरदास स्वामिगळ,पोम्मल संबंद मुदलियार,सुंदरम,पिळळै आनी सूर्यनाराण शास्त्रयार हांचो आसपाव जाता. शंकरदास स्वामिगळ हो संन्यासी आशिल्लो.ताणें सगल्या भारतभर भोंवडी करुन नाटयसंस्थांच्यो संघटणा उबारल्यो आनी वेवसायीक कलाकारांक उत्तेजन.उर्बा दिवन संगीत नाटकां बरयलीं.पोम्मल संबंद मुदलियार हाणेंय नाटयकलेंत आपली चडशी जीण सोंपयली.ताणें सुमार 85 नाटकां बरोवन कांय नाटकांचे जैतवंत प्रयोगूय केले.ताच्या नाटकांनी सभापति हें विनोदी नाटक उत्कृश्ट.ताचेंच मनोहरा हेंय नाटक दर्जेदार आसा.सुंदरम पिळळै हाणें शेक्सपिअरच्या नाटकांच्या धर्तेचेर बरयल्लें मनोन्मणियम् ह्या नाटकाक तमीळींत अभिजात नाटकाचो दर्जो फावो जाला.ताच्या ह्या नाटकाचीं जायतीं रुपांतरां आनी प्रयोग जाल्यात.समिक्षक,कवी आनी नाटककार सूर्यनारायण शास्त्रियार हाणें,
