Page:Mga Binalaybay V.3.pdf/103

95

CORNELIO. Luyag mo’ng kadalag-an indi pagkahisaan

Nga dapat mangin-akon? Kon sa

pagkabilidhon,

Ako amo’ng labi, tungod ako romanhon;

Nasakit ang dughan ko nga mawala’ng

himaya,

Ginhandum nga dungog kag mga

purongpurong.

Dapat ko pangitaon liwat ang kadayawan

Nga’ng kaaway ko lutuson, mabangis nga

Eustaquio;

Kay kon akon malutos, mangin-madinalag-on

Ako nga heneral sang mga taliaway.

METELO. Indi mo sia malupig: maunungon nga

kabudlay

Sa banwa iya ginhalad; apang gadugang

lamang

Sa iya dungog kag padya ang nian nga

kadalag-an

Nga iya natigayon, hidait sa romanhon

Nagbalik, kutob sad to: magamit mo’ng

kusog

Sa paglutos sa iya? Lamang mga paglag-it

Kag mga butangbotang...

CORNELIO. (gintabla sia) Di gid sang butangbotang

Ako maghimulos sa balit nga mapintas

Ko sa akon nga kasumpong. Apang dakong’

sayop

Ang magalutos sa iya, magadulom yang’

kaayo;

Kag mahimong’ mangitngit nga gab-i ang

kasanag

Sang iya kadalag-an; kag wala’y

kadungganan

Isang’ adlaw magwa sia sa mga mata

Sang Banwa nga’ng iya agtang wala na sing

purong.

METELO. Ano’ng makita nimo sa iya pagkaputli

Nga sayop nga malain, labing’ makahuloya

Nga sa iya makapukan sa iya kapalaran?

(Kon ang sala ni Escipcion ila nga ginpatawad