- “Ang mga utod nga babae
- sang imo asawa nagapangibuluhan
- sa imo kaadlawan”
KON si Pilomena sa huni sang arpa
Sa pulang’ Apolo, nga nagabanaag
Nayon sa pihak sang lantyog nga bukid,
- Sang huni gahalad,
SUBONG man kami puno sing himaya
Sa imo nagayaob kag sa imo kaadlawan
Sa maanggang’ ambahan, pulong nga malulot,
- Mahal nga Antonino.
SA kautoran nimo, ibang’ himata
Batuna’y hamuot, pulong nga may dalu.
Nga ginahutik sang gugmang’ may kuyom
- Malinong, malulo.
SA asawang’ may gugma, Emiliong’ maanggaon
Matam-is batuna pag-anggang’ wa’y tupong
Kag kalulong’ subong amo’ng magpamag-an
- Sa imo pagbakho.
SUBONG sakayanon sa kaisog nagsupok
Sa unos nga mabaskog sa gab-ing’ mangitngit
Sing maayo nagtipig sa iyang sakayan
- Tubtob nakadungka;
GANI, sikwayon ang kalibutanon,
Ang imo mata, sa langit itangla
Didto sa himaya sang mga katawhan
- Amay nga mahal.
(1) Ini nga binalaybay sinulat sang tuig 1875 sang si Rizal 14 pa lamang ka tuig kag bumoluthong’ nagpuyo sa Ateneo Municipal de Manila, nga ginhalad kay Gg. Antonino Lopez, nga bana ni Gng. Narcisa Rizal, sa kaadlawan niya. Sinulat ini ni Rizal bilang pangibulahan sang iya mga utod nga babae. Si Dr. Leoncio Lopez Rizal, nga anak nanday Don Anto nino kag Donya Narcisa, isa sang mga buhi (1961) sa mga kahinablusan sang baganihan.
Indi makita ang tunay nga huwad sini nga binalaybay tungod nga nasunog sang panahon sang paghilway sang Manila sang 1945. Ang “Poesias de Rizal” ni Gg. Jayme C. de Veyra may huwad sang amo nga binalaybay sa pamihak 3.
